• Door naar de hoofd inhoud
  • Spring naar de voettekst

Janet Bouwmeester

Ziekelijk Gelukkig

  • Blog
  • Ziekelijk Gelukkig
  • Over
    • Over Janet
    • Over Ziekelijk Gelukkig
  • Werk met mij
    • Redacteur nodig?
    • Tekstcorrectie/taalredactie
    • Gastspreker of workshop?
    • Hulp bij je boek
    • Social media redacteur
    • Correctie Engels
    • Portfolio
  • Hulpbronnen
    • Voordelen van ziek zijn
    • Micro-genieten
    • Links
    • Boekreviews
  • Contact
  • Nieuwsbrief
  • Privacyverklaring

dip

Stralend de zomer door!

23/07/2015 door janet Reageer

stralende zomer neus in boeken

Het is net een kop uit de Libelle of de Margriet hè: stralend de zomer door. Hoe doe je dat in 5 makkelijke stappen. Je kunt het hier lezen! Ehm, nee. Helaas. Soms denk ik jullie alleen nog maar te kunnen vertellen hoe het juist NIET moet. Maar ook hoe je dat nu precies doet of voor elkaar krijgt, is mij niet helemaal duidelijk. Ik schijn er wel erg goed in 😉

Met bovenstaande inleiding kun je dus al raden dat ik maar wat doorkwakkel. Kwakkel in de zin van: ontsteking hier, ontsteking daar en die vochtige Nederlandse zomerhitte maakt me ook al niet actiever. Ik ben wel iemand die zegt te leven voor de zomers, maar soms vraag ik me af of dat wel terecht is. Ik ben blij dat het wat warmer is en blij dat er niet meer zoveel virussen in de lucht zweven zoals in de winter, maar in de zon mag je niet met lupus (en met prednison, en met azathioprine), ik heb het op meerdere dagen al zo benauwd gehad dat ik aan bed of bank gekluisterd was en de ontstekingen blijven om de haverklap komen. Ik zit op een telefoontje van een arts (‘een’ want het is vakantie) te wachten wat we nu weer gaan doen aan de te hoge bezinking en of de longklachten die ik ervaar daar iets mee te maken hebben. De blaasontsteking is nog maar net weg!

Ondanks al het gekwakkel ging Normandië dan wel weer erg goed. Daar was het meer het weer dat kwakkelde in plaats van ikzelf en dat is misschien wel beter (hoewel al die regen het niet heel veel leuker maakte om buiten rond te lopen). Ik heb meer gelopen dan ik van te voren had durven dromen en dat maakt me altijd zo blij als een kind die morgen jarig is en cadeautjes krijgt. Wat een geluksgevoel als je ziet dat je wat stappen vooruit gaat. Heerlijk! Daar werk ik verder ook onwijs hard aan natuurlijk: fysio, fitness en ook nog zwemmen (soms). Verder zit ik geregeld op mijn fiets: verplichte beweging. Het bevalt goed: zolang ik de volgende dag maar niet eens intensiefs heb gepland, want dan sla ik wel eens over.

En mijn studie: die ging ineens alleen nog maar over voedsel en ontstekingen in je lijf. Precies wat ik wil weten. Dus ik zit diep met mijn neus in de boeken en probeer er zoveel mogelijk van op te steken. En dan wordt het straks natuurlijk een keer tijd één en ander op mezelf uit te proberen. Hmm, ja, want dat hoort er ook bij hè. Van alleen maar lezen zal niemand beter worden. ik ook niet. Hopelijk levert het wat op!

Categorie: Persoonlijk Tags: afweersysteem, dip, persoonlijk

Overleef je dip

08/08/2014 door janet 2 Reacties

Zoals ik vorige week al schreef, heb ik nu te maken met een nieuw fenomeen. De hééle slechte dag. Door die slechte dagen sloeg ik me meestal redelijk goed heen. Voor mij helpt het dan, dat ik wat kan lezen, onderzoek kan doen (nog meer lezen dus), een leuke serie kijk, wat oefeningen doe, of bijklets met vrienden. Maar op die hééle slechte dagen gaan de meeste van die dingen niet. Dan ben ik letterlijk aan bed gekluisterd en kom ik niet veel verder dan op mijn rug liggen, vooral niet bewegen en staren naar het plafond. Op die momenten ben je alleen met je gedachten. En die gedachten kunnen wel eens heel beklemmend worden …

Wat doe ik als ik een nieuwe situatie tegenkom waar ik niks mee kan? Dan bedenk ik een plan. Dat heb ik ook nu gedaan. Ik bedacht me dat als er nog meer van die hopeloze dagen komen, ik toch op z’n minst moet weten hoe ik daar geestelijk vrijwel ongeschonden doorheen kom. Mijn eerste plan — mediteren — bleek niet goed genoeg. Een dag waarop je alleen maar stil kunt liggen en toch wakker bent, kun je niet doobrengen met alleen mediteren als je geen professionele monnik bent. Na een uur (en dan bedoel ik 3 perioden van 20 minuten, verspreidt over de dag) ben ik er echt wel klaar mee. Dan kunnen de geleide meditaties door bergen, over stranden en met dolfijnen me niks meer schelen.

Ademhalingsoefeningen zijn ook fijn. Voor een minuut of tien. Met een hand op je buik en een hand op je hart, kun je jezelf kalmeren als je bijvoorbeeld een hele hoge hartslag hebt.

Dankbaarheid beoefenen is ook iets waar ik dit jaar mee begonnen bent. Klinkt saai, maar op je slechte momenten toch nog (geforceerd) weten te bedenken waar je die dag dankbaar voor bent, maakt dat je vaak toch nog weer ergens een lichtpuntje ziet. Probeer het maar eens. Bijvoorbeeld voor het slapen gaan.

Gevoelens toelaten. Lastig, want liever wil je niet geconfronteerd worden met je boosheid/angst/verdriet – of alledrie tegelijk! Maar het is logisch dat je die gevoelens hebt en je hoeft ze niet te verdrukken. Wees lief voor jezelf. Je hebt het op zo’n moment al zwaar genoeg.

Wat hebben we dan nog? Luisterboeken. Als je een lezer bent zoals ik, hierbij een echte uitkomst. Maar toch hou ik veel meer van zelf lezen en het probleem is een beetje dat de boeken die ik wil lezen (vooral voor onderzoek) niet beschikbaar zijn in luisterversie 🙁

Iemand optrommelen die je wat afleiding kan bezorgen. Dat kan in de vorm van een goed gesprek – het lucht vaak op te praten over hoe je je voelt en hoe bang je bent voor de toekomst nu het fysiek zo slecht met je gaat -, een lachbui of een uitje. Ik bedoel niet iets intensiefs, maar iets wat je fysiek aankunt. Misschien een blokje om in de rolstoel? Even de natuur in? Als je een tuin hebt, zou je daar even kunnen gaan liggen. De natuur schijnt een hele positieve uitwerking op ons gemoed te hebben.

En verder? Loslaten … op dit moment kun je niets anders doen dan dat. Hoe lastig het ook is. En hoe saai. Als je lichaam vraagt om rust – en dat doet het kennelijk – geef het dan gewoon wat het nodig heeft en misschien is morgen dan een betere dag.

Categorie: Persoonlijk, Psychologisch inzicht Tags: dankbaarheid, dip, energietekort, herstel, meditatie, rust, slechte dag

De inzinking

01/08/2014 door janet 6 Reacties

glas roze halfvol rietje

 

Sommige mensen (vaak mensen die ik nieuw ontmoet) hebben het rare idee dat ik –altijd– ‘Ziekelijk Gelukkig’ ben, oftewel: zo’n ras-optimist dat een slechte dag mij totaal niet bekend voorkomt. Als je mij beter kent/mijn blog leest, dan weet je wel beter. Niemand ontkomt aan dipjes in z’n geestelijk welzijn. Ook ik niet. Ook al zit er een roze drankje in dat halfvolle glas…

De laatste paar weken heb ik te maken met een voor mij nieuw fenomeen: ‘hééle slechte dagen’. Nu denk je, maar had je die dan niet? Jawel, slechte dagen genoeg hier maar niet de hééle slechte dagen. Die dagen zijn zo slecht, zo slecht dat ze feitelijk niet geleefd hoeven te worden. Kijk, als ze horen bij een nieuwe opvlamming dan zijn ze daardoor te verklaren maar nu zijn ze onderdeel van het herstelproces en dan zijn ze echt bizar. In juni waren het nog ‘slechte dagen’, in juli werden het ‘hééle slechte dagen’.

Wat houdt dat dan in? Dat je niets, maar dan ook NIETS  kunt. Echt niets … Ook al heb je uren en uren gerust, je hebt nog steeds pijn, ook tijdens het rusten. En als je opstaat, blijkt dat je (hoe kon het ook anders?) niet uitgerust bent en nog meer pijn hebt bij elke beweging. Bij mij zit dat in de borstkas. Mijn cardioloog en internist/reumatoloog zeggen beide dat dat hartzakje op zulke dagen zwaar geïrriteerd is. Nou, niet alleen dat hartzakje. Ik ook!!

Die dagen zijn de hel. Ze duren oneindig lang. Ik kan alleen maar op mijn rug liggen, op mijn zij is te pijnlijk. En zelfs een boek lezen is te vermoeiend. Ja, echt!! Dan ben je dus alleen met je geest. 24 lange uren. Of 48 lange uren. Of misschien nog wel langer. En dat is lang … alleen met je gedachten …

 

‘Pas wanneer je de moed hebt je te verdiepen in je duistere kant, zul je de oneindige kracht van je lichte kant ontdekken’ – Brené Brown

 

Het is dan ook onvermijdelijk dat ik een inzinking kreeg. Dat ik het even (of misschien wel langer, als de periode niet eindigt) niet meer trek. Afgelopen maandag zat lag ik er helemaal doorheen. Ik kon alleen maar denken aan: wat als het altijd zo blijft (ik zat al 48 uur in de héél slechte dag-situatie)? Ik was doodop, van de pijn, van het geen energie hebben, van het niks opbeurends kunnen doen, van het leven aan me voorbij zien gaan. Ik was bang voor de volgende dag (niet nog zo één als vandaag), ik was boos: WAAROM is DIT mijn leven? En ik was vooral heeeeel erg verdrietig. En toen kwamen de tranen …

Waarvan ik nu weet dat je die moeten laten komen. Laten stromen. Ze houden vanzelf op. Net als de slechte dag. En de héél slechte dag …

Volgende week het vervolg: Hoe kom je door die dagen heen?

 

 

Categorie: Persoonlijk Tags: dip, herstel, optimisme, persoonlijk, slechte dag, ziek zijn

Als je lichaam onduidelijke signalen geeft …

18/07/2014 door janet 2 Reacties

omgehakte bomen

Deze omgehakte boom geeft precies weer hoe ik me vorige week voelde. Na een periode van bijna continue opbouw, volgde er een stevige dip waarin ik me omver gezaagd, kapot, gebroken voelde. En de wijze les die ik leerde: luisteren naar je lichaam biedt niet altijd garanties. Soms waarschuwt je lichaam je namelijk niet (of te langzaam) en moet je het doen met je gezond verstand.

Een terugval is iedere keer weer een flinke domper op mijn humeur. Meteen vraag ik me af of alles nog wel goed gaat komen of dat mijn situatie zo zal blijven zoals die nu is. Ik ben bang, ik ben verdrietig en ook een tikje boos op mezelf ook al weet ik best dat ik niet iedere terugval aan mezelf heb te danken. Of zoals mijn arts gisteren nog zei: die goede en slechte (en hele slechte!) dagen zullen er ALTIJD zijn… daar moet je mee om leren gaan en je niet te druk om maken. Niet gemakkelijk, maar toch: zo gezegd, zo gedaan.

“Goede en slechte (en hele slechte!) dagen zullen er altijd zijn”

Naast het luisteren naar mijn lijf (dat blijft natuurlijk belangrijk), vertrouw ik nu ook op mijn gezond verstand (als het te mooi is om waar te zijn, dan is het waarschijnlijk ook te mooi om waar te zijn!) en simpele logica: dit kan gezien de omstandigheden niet en dit wel… Nu ik dat zo een paar dagen doe, zie ik weer een stijgende lijn. Het is afwegen, plannen, rusten op z’n tijd, alles gedoseerd. En als dan die slechte dag komt … gewoon rustig blijven en nog iets meer rust nemen. Het komt wel!

Categorie: Persoonlijk Tags: aandacht, dip, energietekort, focus, herstel, opbouwperiode, slechte dag, ziek zijn

Een aanmoediging in ongelukkig zijn

28/03/2014 door janet Reageer

Het is een tijdje geleden dat ik voor het laatst een bericht schreef en gelukkig heeft dat een positieve oorzaak! Al een tijdje ben ik bezig met twee nieuwe (betaalde) projecten (daarover een andere keer meer) en daardoor neem ik te weinig tijd. Ik lees nog steeds veel (uiteraard!) en vandaag wil ik iets met jullie delen uit het hartstochtelijk pleidooi voor ongelukkig zijn (Ongelukkig zijn; Een aanmoediging) van Wilhelm Schmid. Ook voor al die mensen die denken dat ik steeds maar ‘Ziekelijk Gelukkig’ ben 😉

Schmid vertelt eerst dat ongelukkig zijn bij het leven hoort. Hoe kun je anders immers geluk ervaren als je niet weet wat ongeluk is? En hoe zou je nog blij kunnen worden van gelukkig zijn als je het dag in dag uit bent? Precies … er zijn dalen en hoogten nodig, zoet en zuur, dag en nacht, armoede en rijkdom, pijn en geen pijn, moe zijn en vol energie zijn – anders zou het leven maar een vlakke bedoening worden. Ja, zeg je dan, maar sommige van die dingen zou ik echt wel kunnen missen. Nou, ik ook!

Schmid geeft een aantal ideeën om het ongelukkig zijn aangenamer te maken. Luister bijvoorbeeld naar muziek. Als je je sip voelt, kies dan juist hele droevige muziek om je stemming nog wat kracht bij te zetten. Erin verzwelgen kan soms heel aangenaam zijn. Bewegen doet ook wonderen – tijdens een wandeling kun je bijvoorbeeld eens goed je gedachten op een rij zetten. In (vrije) dans kan een melancholieke ziel zich volgens Schmid prima uitbeelden.
Als je ongelukkig bent, kan teruggaan naar je geboortestreek helpen: je vindt daar een plaats met zin en vertrouwdheid. Wil je niet terug naar je geboortestreek? Reizen doet het ook goed. Daar kun je zijn wie je bent zonder dat iemand je aan je kop zeurt dat je altijd zo negatief bent.
Het cyclische ontstaan en vergaan van de natuur doet de pessimist ook goed dus een tuintje onderhouden (kan ook op een balkon!) zal je goed doen. En voor de geestelijke zin helpt praten; niet perse een diepgravend gesprek, maar gewoon een babbeltje. En als je dan nog steeds regelmatig ongelukkig bent, tja, dat hoort erbij.

PS Er is een groot verschil tussen ‘ongelukkig zijn’ en een depressie hebben. Zoek in dat laatste geval hulp!

 

 

Categorie: Psychologisch inzicht Tags: dip, optimisme, positiviteit, psychologie, slechte dag

Footer

Over Janet

Mijn doel is om jou te inspireren en je leven een klein beetje mooier te maken. Een eerste stap daarin is mijn boek 'Ziekelijk Gelukkig; Positief leven met een chronische ziekte'. Ik geloof dat we zelf voor een groot deel verantwoordelijk zijn voor ons eigen levensgeluk. Op een gegeven moment kun je bij de pakken neerzitten, en je kunt zelf de …

[Lees verder] overOver Janet

Blogarchief

Tags

'nee' zeggen aandacht afvallen afweersysteem auto-immuunziekten belumimab benlysta brandende voeten corona dankbaarheid dip dromen energie energietekort erythermalgie erythromelalgie focus fysiotherapie genieten gezond zijn herstel hoop leven in het nu lupus medicijnen medicijngebruik meditatie ontspanning opbouwperiode optimisme opvlamming pericarditis persoonlijk positiviteit prednison prioriteiten psychologie rituximab rust self care sle slechte dag werk ziek zijn zzp-en

Zoeken in deze site

Copyright © 2023 · WordPress · Log in