Vandaag was weer eens een ouderwetse UMC-dag. Die zullen de komende tijd weer steeds zeldzamer worden omdat ik ze hopelijk niet meer zo nodig heb. In ieder geval is de volgende afspraak weer een halfjaarlijkse en dan is het alweer januari 2010.
Ik had zelf ook alleen maar goed nieuws te melden bij de arts: “Het gaat hartstikke goed en ik ben superfit.” Nou ja superfit voor mijn doen dan hè en voor NL, niet voor vergeleken met Italië twee weken terug. Ik heb gewoon longen die niet optimaal functioneren, maar … daar valt goed mee te leven. Na gewenning.
Op de vragen of ik last had van mijn gewrichten, of ik meer dan gemiddeld kortademig ben en of ik huidklachten had, kon ik iedere keer volmondig ‘nee’ antwoorden.
Om de dag 2,5mg prednison is ook bijzonder weinig, bijna al alsof je het niet meer slikt. En een leuke bijkomstigheid: omdat ik als het goed is over ongeveer een maand wellicht helemaal op 0 zit, mag ik ook stoppen met 2 andere medicijnen: de calcium en alendroninezuur (of Fosamax). Dat is … als ik volgende week goed door de botdichtheidsmeting kom. Zo’n meting heb ik nog niet eerder gedaan en is om te kijken of je botten ook broos zijn geworden door alle medicijntroep. Ik heb eigenlijk geen idee hoe ze zo’n meting uitvoeren maar ik geloof niet dat ze (zoals ik dacht) misschien wel wat bot willen ‘afschrapen’. Brr!!
Anyway, wanneer die test dus goed is dan heb ik in plaats van 6 verschillende soorten medicijnen (begin dit jaar was ik al van 8 naar 6 gegaan) ineens nog maar 3 verschillende soorten medicijnen en … omdat mijn gewrichten het zo goed doen (iets wat ik alleen maar kan toeschrijven aan de acupunctuur want daarvoor deden ze wel zeer) mag ik ook experimenteren met het stoppen met diclofenac. Ik kan er dan voor kiezen het alleen te nemen als ik wel erg last heb van mijn gewrichten. Nog meer mooie bijkomstigheid daarvan is dat ik misschien de maagtabletten niet meer nodig heb want de maagklachten werden veroorzaakt door overmatig diclo, pred en brufen- gebruik. Maar ja … als je die allemaal niet meer hebt!;-)
Eindconclusie is dus dat ik misschien over een tijdje wel alleen plaquenil over heb en wie had dat ooit gedacht? Ik niet!
Overigens wilde ik mezelf al bijna genezen laten verklaren van een auto-immuunziekte (ik heb immers alleen nog maar longklachten) maar dat ehm … gaat niet. Voor het eerst hoorde ik ook eens de getallen van mijn waarden waarop het hebben van een auto-immuunziekte is gebaseerd (positieve ANA etc.) en die waarden zijn weliswaar best heel stabiel bij mij (nu) en niet reuze hoog maar die geven wel duidelijk aan dat ik wel echt een systeemziekte heb. Helaas … nou ja, het gaat om het gevoel en niet om de aanduiding. Toch?:-)
Geef een antwoord