De laatste tijd kom ik overal de ‘bucket list’ tegen. De term stamt uit het Engels en komt van ‘kick the bucket’ (de emmer omver trappen) ofwel doodgaan. Een aantal jaren geleden kwam er een film uit met de titel ‘The Bucket List’. Twee oudere mannen (Jack Nicholson en Morgan Freeman) hebben beiden niet lang meer te leven en maken hun lijst met dingen die ze absoluut nog wilden doen waar. Meestal staan er op die ‘emmerlijst’ bijzondere dingen zoals bijvoorbeeld parachutespringen of naar Zuid-Afrika gaan, maar het kan ook zijn dat je ‘makkelijkere’ dingen wilt zoals de tango leren dansen, of misschien gewoon meer tijd doorbrengen met je naasten.
Hoewel ik dol ben op lijstjes maken (en enorm kan genieten van mijn Wunderlist- en Listography-apps) kan ik mezelf er maar niet toe zetten een ‘bucket list’ te maken. Ik heb mezelf afgevraagd waarom ik zoveel weerstand voel … De lijst maakt me sip. Een bucket list is een wenslijst voor je leven, maar niet al die wensen kunnen uitkomen, hoe graag je ook wilt en probeert. En vooral dat laatste zit me dwars. Ik kan nu wel opschrijven dat ik echt heel graag naar Macchu Picchu wil (ja, heel graag!!), maar vanwege mijn longen is dat onwenselijk. In de toekomst zal daar waarschijnlijk weinig verandering in komen. Veel landen op mijn reiswenslijst (ik reis erg graag) kan ik niet bezoeken, bijvoorbeeld vanwege de hoogte, de vochtigheid, de slechte medische omstandigheden, mijn onstabiele gezondheidssituatie en mijn on-fitheid. Bij een bucket list schrijven worden al die dingen die me niet lukken en die ik wel wil echt. Het is confronterend. Ik kan er prima mee leven als ik me concentreer op het dagelijks leven, het nu, de leuke dingen die ik dagelijks doe, het genieten van haalbare vakanties … Maar ik wil niet in een lijst worden geconfronteerd met al die wensen die ik ooit had – en nu heb weggestopt – omdat ze door de lupus van mijn levenspad zijn geveegd.
Ook ineens zoveel moeten voordat je de emmer omver trapt (terwijl je je hele leven al wist dat het niet eeuwig duurt en het elk moment voorbij kan zijn) is bij mij niet nodig. Daar heb ik toch geen puf voor vechtend middenin een heftige ontsteking. En als ik wel fit ben, geniet ik dagelijks van al het kleins dat anderen misschien op de bucket list zetten maar voor mij gewoon dagelijkse leven is: Spaans leren, mediteren, genieten van familie en vrienden, dankbaarheid tonen, leuke dag- en stedentrips naar nieuwe plaatsen maken, 3x in de week een nieuw recept maken … Al die fijne dingen waarvan je echt vindt dat je ze (vaker) zou moeten doen, daar hoef je geen bucket list voor. Die moet je meteen in je dagelijks leven inpassen. Je leven wordt er meteen zoveel mooier van!
Geef een antwoord