De afgelopen twee weken ben ik al druk bezig geweest een reisje voor te bereiden dat pas over twee weken plaatsvindt, maar waarvoor ik superfit wil zijn. ‘Zomaar’ iets doen, zonder na te denken, kan haast niet meer als je lichamelijke klachten hebt die regelmatig aanwezig zijn.
Over twee weken ga ik een week naar Londen (één van de hoofddoelen is uiteraard lekker te kunnen shoppen – ik ga nu geloof ik voor de 13de keer!) en ik wil me in die week goed fit en uitgerust voelen zodat ik er flink tegenaan kan. Ofwel: ik wil de rolstoel die voor de zekerheid wel achterin de auto wordt gelegd niet hoeven gebruiken of in elk geval zo min mogelijk. Die rolstoel staat inmiddels al bijna een jaar ongebruikt opgeruimd, maar met mijn soms onbetrouwbare longen weet je het nooit. Ik ga niet het onzekere voor het zekere nemen en neem hem dus mee.
Het is niet per sé leuk overal nauwkeurig over na te moeten denken (al denk ik graag aan Londen:-) maar het niet doen (ofwel gewoon op je af laten komen) is bij mij niet slim. Dat heb ik al eerder ervaren. Daarom: in de drie keer in de week dat ik naar de sportschool ga heb ik mijn loopprogramma nu flink uitgebreid. Zowel sneller als langer. Resultaat is helaas wel dat mijn longen soms wat tegensputteren (pijn!), maar … het is winter (ik ben dan sneller moe) en er staat een leuke activiteit op het programma!
Soms heb ik wel een beetje het gevoel dat de spontaniteit uit je leven wordt weggezogen zodra je chronisch ziek wordt. Ik zou nooit een hele dag activiteiten kunnen ondernemen en dan tegelijk verwachten dat ik ’s avonds bijvoorbeeld nog naar het theater kan of uit eten. Dat lukt niet. Er moeten pauzes ingepland en schema’s gemaakt. Wat ligt dicht bij elkaar? Waar kan ik zitten? Wat is minder zwaar?
Drukke dagen (zoals een winkeldag met veel passen) moeten worden afgewisseld met een dag van bijvoorbeeld musea (ook ideaal als rolstoelzitdag) of gewoon veel zitten (bijvoorbeeld door veel relaxte reistijd), terrasjes (niet in de winter natuurlijk) of gezellige cafeetjes om te relaxen. Dat laatste is natuurlijk helemaal niet erg, maar soms wil je gewoon doorgaan, nog even dat ene ding doen, en dat kan nu net niet. Als je dat doet lever je daar geheid de volgende dag op in. Jammer is dat, maar het went. Je kunt je er van te voren op instellen en dat maakt het minder erg. De teleurstelling verdwijnt dan.
En morgen plan ik de ultieme relaxdag: ik ga de halve dag sauna-en. Ook in een vakantie een hele goede manier om weer op krachten te komen.