Janet Bouwmeester

Ziekelijk Gelukkig

psychologie

Welke wijsheid ik van het leven heb geleerd…

door Reageer

wijsheid

In de aanloop naar de feestdagen ga ik bijna van nature mijn leven overdenken. Net zoals ik dat doe met mijn verjaardag: Wat verwacht ik van het nieuwe jaar? Zit ik op de juiste weg? Wat heb ik geleerd? En soms verbaas ik me… over hoeveel ik schijnbaar denk te hebben geleerd, maar waar ik toch vaak niet naar leef. Omdat het zo gemakkelijk is die wijsheden te vergeten. Terwijl vergeten me soms juist in de problemen brengt in plaats van dat het nou echt zoveel gemakkelijker is, dat negeren. Snap je wat ik bedoel?

Wijsheid 1: Doseer je energie
Dit is een wijsheid die je al snel ontdekt als je chronisch ziek bent. Het lijkt zo simpel, je hieraan houden. Maar makkelijk is het zeker niet. Wat als dingen leuk zijn? Zo leuk dat je ‘nog even’ door wilt gaan? Wat heb je ervoor over? Een brakke dag? Keuzes, hè… 😉

Wijsheid 2: Van chagrijnig zijn, word je alleen maar chagrijniger
Dus kun je maar beter met je halfvolle glas het leven tegemoet treden.
Als je deze blog leest, dan ga ik ervan uit dat je inmiddels hebt ervaren dat het leven zeker niet alleen maar een pretje is. Je wordt ziek, je verliest je baan, je hebt te weinig geld, je wordt bestolen, je naasten worden ziek, je gaat dood… Er gebeuren ook nog wel eens wat leuke dingen tussendoor, hoop ik maar! Nu kun je zitten chagrijnen en bedenken hoe naar alles is en hoe weinig of je kunt of invloed hebt, maar je had vast ook al gemerkt dat je daar niet vrolijker van wordt. Vaak gaat er dan nog meer mis! Dus kun je maar beter tegen jezelf zeggen ‘Het is wat het is’, je realiseren dat je heel nietig bent, dat alle levende mensen op deze aarde leed ondervinden, en er maar het beste van maken.

Wijsheid 3: Als je het niet probeert, lukt het ook niet
Dus ga er gewoon voor. Het leven doet je soms versteld staan. Laat je verrassen!

Wijsheid 4: Het leven is kort, dus doe nu wat je echt graag wilt doen
Niemand weet of er een morgen komt, of een volgende week of een volgend jaar. Zieke mensen leren dat vaak door hun ziek zijn, maar mijn allerwijste les was een collega die al weken praatte over de fantastische reis die ze met man en dochter naar familie in Nieuw-Zeeland ging maken. Jaren hadden ze voorbereid en gespaard voor deze ultieme reis. Ze zouden in juni gaan. In maart kwam haar echtgenoot om het leven bij een auto-ongeluk. Wat een triestheid. Omdat ik in die periode een andere baan kreeg, weet ik nooit of ze die reis nog met z’n tweetjes hebben gemaakt, maar ik denk het niet… *sip*

Wijsheid 5: Wees gul en geef
Geef je wijsheid, je geluk, je liefde, je hulp, je dankbaarheid… Geef het door. Samen kunnen we de wereld zoveel mooier maken voor elkaar.

Welke wijsheden heb jij geleerd in jouw leven tot nu toe?

 

Boekreview: ‘Voel je beter’ – Deborah Ligtenberg

door Reageer

Voel je beterOnlangs kreeg ik de kans het boek ‘Voel je beter; levenskunst voor wie chronisch ziek is’ van Deborah Ligtenberg te reviewen. Ik lees natuurlijk alles op het gebied van chronisch ziek zijn en vooral de levenskunst boeken inspireren me vaak. Het is dan helemaal interessant dat dit een Nederlands boek is. Daarvan zijn er niet veel.

Deborah is freelance journalist en schrijft voor patiëntenbladen. Hoewel ze zelf niet chronisch ziek is, vertelt ze me dat “ze ook niet meer de oude is” door een ingrijpende gebeurtenis op gezondheidsvlak. Je kunt merken dat Deborah goed thuis is in de wereld van de chronisch zieke. Ze schrijft helder en vlot en het boek leest gemakkelijk weg. Omdat het niet zo dik is, had ik het boek in een middag uit.

Het boek is opgebouwd in een zestal hoofdstukken: confrontatie, ontkenning, worsteling, acceptatie, hulp en leven. Een heldere indeling die de voornaamste problemen van je chronisch zieke leven weergeeft en zeker voor iedereen herkenbaar. Er wordt veel aandacht besteedt aan emoties, maar ook aan communicatie (met vrienden, een ouder of met je partner) en wat alternatieve ‘geneeswijzen’ zoals de kracht van symbolen, helende geuren, visualisatie en muziek. Het boek geeft veel tips op allerlei gebied: werk, hoe begin je een gesprek met een chronisch zieke, hoe voorkom je overbelasting … En ieder hoofdstuk wordt aangevuld met een interview met een patiënt: verhalen die ik zelf vaak heel inspirerend vind en daarom ook het meest interessant om te lezen.

Eén patiënte vertelt dat ze soms een ‘zielige dag’ neemt: dan geeft ze toe aan haar zelfmedelijden. Daarna kan ze er weer tegenaan. Kijk, dat soort dingen die je zelf over kunt nemen, lees ik graag!

Heb je al veel gelezen op het gebied van omgaan met chronische ziekte, dan is dit boek wellicht overbodig voor jou. In alle andere gevallen zou ik zeggen: duik er eens in!

Voel je beter; levenskunst voor wie chronisch ziek is – Deborah Ligtenberg
Spirito / Forte Uitgevers BV, Baarn, 2015

 

10 vormen van positiviteit

door Reageer

krijtbord positiviteit

Op Coursera (een online platform om cursussen te volgen van universiteiten over de hele wereld) heb ik pasgeleden de cursus Positive Psychology van Barbara Fredrickson afgerond. De naam van de docent kwam me meteen zo bekend voor dat ik besloot even te kijken of de bieb toevallig ook een boek van Barbara had en daar trof ik Positivity (NL titel) aan. Een boek dat ongeveer hetzelfde behandeld als de online cursus: wat positiviteit cultiveren in het dagelijks leven voor jou kan betekenen. En dat is veel, want als het je lukt wat meer positiviteit in het leven te brengen, dan wordt je leven net een stukje makkelijker en leuker, is mijn ervaring.

Boven deze blog zie je een foto van mijn krijtbord. Deze top 10 van uitingen van positiviteit uit het boek (en in de cursus) sprak mij het meest aan en wil ik graag met je delen. Het doet me denken aan de positieve emotie ‘blijheid’ zoals ik die omschrijf in mijn boek. Barbara noemt deze 10 vormen omdat het makkelijker is hiermee te werken om je positiviteitsniveau in het dagelijks leven op te hogen. Het geeft je wat handvatten om concreter mee aan de slag te gaan:
1. vreugde
2. dankbaarheid
3. sereniteit
4. belangstelling
5. hoop
6. trots
7. plezier
8. inspiratie
9. ontzag
10. liefde

Al deze dingen kom je, hoop ik, regelmatig in je dagelijks leven tegen. Ik wel, maar ik ben me daar meestal niet van bewust. Barbara gaf een ontzettend leuke oefening (ik draai warm voor dit soort dingen, dat merken jullie vast wel): Kies de komende paar weken elke week eens één onderwerp uit de lijst en let erop wanneer je deze ‘emotie’ voelt. Kies je bijvoorbeeld voor inspiratie, probeer dan elke dag eens één of twee dingen te vinden waardoor jij je geïnspireerd voelt. Ik voel me bijvoorbeeld geïnspireerd als ik een lekkere taart of koekjes zie. Ik heb dan zin om weer eens iets te bakken en doe dat dan meestal ook. Of als ik de Flow lees: al die prachtige foto’s en illustraties inspireren me niet alleen maar wekken ook ontzag (voor de illustrator of fotograaf) en geven mij vreugde (plezier van het lezen en doorbladeren) en dankbaarheid dat ik mijzelf de Flow gun en mezelf een moment geef om heerlijk ontspannen te kunnen lezen en kijken.

Tegenover positiviteit staat negativiteit en daar krijgen we dagelijks, zonder dat we dat nu zo goed beseffen, al genoeg van binnen; niet alleen in je persoonlijk leven maar ook om je heen. Lees maar eens de krant of kijk naar het journaal. Ik word daar vaak best sip van. Dan kan ik daarna wel een portie hoop of liefde gebruiken. En ook als ik niet zo’n goede dag heb, als ik niet de gewenste resultaten boek met de revalidatie of nieuwe medicatie of als ik slecht nieuws hoor…

Ik ben benieuwd of jullie zo’n opdracht ook inspireert en of je er iets mee gaat doen? Ik hoor graag!

 

Definitie van succes

door 1 Reactie

IMG_20120908_122645

Wanneer je opgroeit in het westen, word je groot gebracht met het idee van de ‘maakbare wereld’: als je maar hard genoeg werkt, kun je alles bereiken wat je wilt. Maar is ons leven wel zo maakbaar als we denken?

Al vroeg had ik mijn leven uitgestippeld: ik zou een werkende moeder worden (32 uur per week), met een succesvolle carrière (bij voorkeur werkend bij een landelijk (glossy) tijdschrift, man, kinderen, koopwoning, misschien een vakantiehuisje in Andalusië of Toscane … en veel mooie vakanties. Als je het maar graag genoeg wilt en hard genoeg zwoegt, dan moet het lukken toch?

Ik las massa’s en massa’s zelfhulpboeken (en schreef er zelf ook 1) en raakte geïnspireerd door succesverhalen. Het leek zo simpel. Ik was al ziek, maar ik bleef dromen. Als ik dan niet 32 uur kon werken, dan maar 24 uur. En niet in dienst bij een werkgever? Dan maar een eigen bedrijf. Die koopwoning, die man en die kinderen … dat kon nog wel. Ik geloofde sowieso niet in kinderen voor je dertigste.

En als je dan 36 bent en beseft dat het allemaal niet lukt? Dat je je dagen grotendeels in bed doorbrengt en dat je wat je ook doet maar niet de volledige regie over je ziekte in handen krijgt? Dan voel je je machteloos. Een mislukking … één van die weinige mensen die het kennelijk niet lukt om een droom te verwezenlijken terwijl het volgens de boekjes zo makkelijk is.

“Maar de waarheid is dat veel mensen helemaal niet zo geslaagd zijn.”

Maar de waarheid is dat veel mensen helemaal niet zo geslaagd zijn. We leven gewoon ons leven. Met bergen en dalen. En het enige wat er daarin eigenlijk echt toe doet is dat je van dag tot dag  je fijne momenten ervaart.

Is er iemand nu echt zo blij geworden van bakken geld? Werken tot je er bij neervalt? Een interessante titel of functie-omschrijving? Een groot huis? Poepluiers? Een baby die je ’s nachts wakker houdt? Een tas van Prada? Nee, wij mensen worden blij van een gezellige middag met vrienden, een bbq op het strand, een boswandeling, tikkende regen op het raam, warme chocolademelk als je net buiten in de vrieskou hebt geschaatst, de glimlach van je oma of van je peuter, zomaar een bos bloemen krijgen, iemand blij kunnen maken, keihard lachen met pijn in je buik …

En als je die dingen elke dag ervaart, volgens mij ben je dan echt geslaagd in het leven.

 

 

 

“Dat doe ik wel even”

door Reageer

Over teveel verantwoordelijkheidsgevoel

 

DSC_1107

 

 

 

 

 

 

   

 

 

 

 

 

 

 

 

Je collega’s lukt het niet. Dat hebben ze je net duidelijk gemaakt. Maar het moet morgen wel af. Ook in jouw agenda is geen leeg plekje meer. In eerste instantie zeg je niks. Je denkt na … als het niet af is, voelt dat ook niet goed. Het is immers ook jouw verantwoordelijkheid? Dan moet jij het maar doen en zonder het met zoveel woorden te zeggen, regel jij het klusje waar niemand aan toe kwam. Of wilde komen. Herken je dit?

Vooral eerstgeborenen en enig kinderen schijnen nogal eens last te hebben van een veel te grote dosis verantwoordelijkheidsgevoel. Voor naasten en collega’s is dit fijn om te weten: als er niets gebeurt, dan regelt zij het wel even. Maar jij draagt de last op je schouders dat je overal en altijd het gevoel hebt dat je een taak af moet maken die anderen verzuimen, omdat je anders niet lekker verder kunt met je leven. Het blijft vaak maar knagen als je het niet doet. Op een gegeven moment kun je zelfs het gevoel krijgen dat als jij niets doet, er helemaal niets gebeurt. Dat is natuurlijk geen realistische gedachte. En bovendien: dat idee heb je misschien zelf in de hand gewerkt.

Zorg er daarom altijd voor dat mensen van wie jij verwacht eventueel misbruik te willen maken van jouw  actieve houding (je baas die liever heeft dat je nog wat onbetaalde overuren maakt bijvoorbeeld, of die luie vriend die liever meedoet dan iets regelt) niet afweten van jouw neiging op het laatste moment klusjes op te knappen die iedereen laat liggen.

En stop er nu mee steeds alles op te knappen! Ik heb mezelf met ingang van vorige maand op een ‘Zeg zoveel mogelijk ‘nee’-dieet’ gezet. Eerst is dat even wennen, als chronische ‘ja’-zegger die vindt dat ze taken op moet knappen als niemand anders daar aan toe is gekomen voor een bepaalde deadline. Maar door meer afstand te nemen en daardoor te beseffen dat er niemand doodgaat als bepaalde dingen niet lukken, wordt het een stuk gemakkelijker en ervaar ik veel meer rust.

En ja, er zijn terugvallen. Die zullen er altijd zijn, maar door eerst een paar tellen na te denken, of een vraag via e-mail een dag te laten bezinken, wint mijn gezonde verstand het toch en besluit ik ‘eerst even niet te handelen‘. Dat kan altijd later nog.
Hoe doe jij dat?

Een aanmoediging in ongelukkig zijn

door Reageer

Het is een tijdje geleden dat ik voor het laatst een bericht schreef en gelukkig heeft dat een positieve oorzaak! Al een tijdje ben ik bezig met twee nieuwe (betaalde) projecten (daarover een andere keer meer) en daardoor neem ik te weinig tijd. Ik lees nog steeds veel (uiteraard!) en vandaag wil ik iets met jullie delen uit het hartstochtelijk pleidooi voor ongelukkig zijn (Ongelukkig zijn; Een aanmoediging) van Wilhelm Schmid. Ook voor al die mensen die denken dat ik steeds maar ‘Ziekelijk Gelukkig’ ben 😉

Schmid vertelt eerst dat ongelukkig zijn bij het leven hoort. Hoe kun je anders immers geluk ervaren als je niet weet wat ongeluk is? En hoe zou je nog blij kunnen worden van gelukkig zijn als je het dag in dag uit bent? Precies … er zijn dalen en hoogten nodig, zoet en zuur, dag en nacht, armoede en rijkdom, pijn en geen pijn, moe zijn en vol energie zijn – anders zou het leven maar een vlakke bedoening worden. Ja, zeg je dan, maar sommige van die dingen zou ik echt wel kunnen missen. Nou, ik ook!

Schmid geeft een aantal ideeën om het ongelukkig zijn aangenamer te maken. Luister bijvoorbeeld naar muziek. Als je je sip voelt, kies dan juist hele droevige muziek om je stemming nog wat kracht bij te zetten. Erin verzwelgen kan soms heel aangenaam zijn. Bewegen doet ook wonderen – tijdens een wandeling kun je bijvoorbeeld eens goed je gedachten op een rij zetten. In (vrije) dans kan een melancholieke ziel zich volgens Schmid prima uitbeelden.
Als je ongelukkig bent, kan teruggaan naar je geboortestreek helpen: je vindt daar een plaats met zin en vertrouwdheid. Wil je niet terug naar je geboortestreek? Reizen doet het ook goed. Daar kun je zijn wie je bent zonder dat iemand je aan je kop zeurt dat je altijd zo negatief bent.
Het cyclische ontstaan en vergaan van de natuur doet de pessimist ook goed dus een tuintje onderhouden (kan ook op een balkon!) zal je goed doen. En voor de geestelijke zin helpt praten; niet perse een diepgravend gesprek, maar gewoon een babbeltje. En als je dan nog steeds regelmatig ongelukkig bent, tja, dat hoort erbij.

PS Er is een groot verschil tussen ‘ongelukkig zijn’ en een depressie hebben. Zoek in dat laatste geval hulp!