Janet Bouwmeester

Ziekelijk Gelukkig

rust

Als je energie probeert te ‘besparen’

door 2 Reacties

Gewenste toestand: ultiem relaxed!
Gewenste toestand: ultiem relaxed!

Iedere keer als ik bewust energie probeer te besparen, bijvoorbeeld voor een drukke dag of voor een vakantie, dan mislukt dit grandioos. Het lijkt dan wel of het universum er alles aan doet om me tegen te zitten: ik laat dingen vallen, vergeet dingen zodat ik nog een keer moet, afspraken lopen uit, organisaties komen afspraken niet na waardoor ik weer moet bellen, ik krijg extra kwaaltjes waarvoor ik ineens nog weer naar het ziekenhuis of naar de dokter moet… Hoe komt dat toch? En: herkennen jullie dit?

Het gebeurde onlangs met mijn verhuizing, maar het gebeurt me ook keer op keer als ik bijvoorbeeld op vakantie ga. De laatste 2-3 dagen ervoor probeer ik amper wat te plannen. Ik creëer bewust ‘relax- of ontspan’ dagen. En toch sluipen die helemaal vol met stomme dingen: de rits van de koffer breekt af zodat ik een nieuwe moet kopen, een oude kwaal speelt ineens weer op dus ik moet naar de huisarts (en daarna bloedprikken en dan de apotheek…), de laatste dingetjes die ik moet kopen zijn nergens meer te koop dus ipv 1 winkel worden het er vijf en ben ik doodop, de apotheek heeft mijn herhaalrecept niet doorgekregen en ik zit tot op het laatst in spanning of het wel lukt die medicijnen mee te krijgen, er is zomaar geld van mijn rekening afgeschreven terwijl dit niet hoort, de rolstoel begint ineens te schuren en de banden zijn spontaan lek, een huishoudelijk apparaat (zoals de koelkast) gaat juist dan kapot. En ik ben niet zo iemand die dingen maar op z’n beloop laat. Ik wil het geregeld anders heb ik geen geestelijke rust. En geen geestelijke rust staat ook gelijk aan moeheid.

Als ik niet bedenk dat ik extra rustdagen nodig heb voor een vakantie – omdat ik denk dat het me fysiek prima af zal gaan (maar dat denk ik al 9 jaar niet meer, hoor ;)) dan gebeurt er ook niks raars. Dan verloopt het leven gewoon relaxed en ontspannend. Hoe kan dat toch? Straal ik soms zoveel krampachtige nep-ontspannenheid uit van ‘alles moet nu goed gaan’ dat het daardoor al gedoemd is mis te gaan?

Ik ga bijna op vakantie naar Normandië (eerste reisje van dit jaar!) en ik heb er onwijs veel zin in, maar ik ben nu alweer een beetje bang… wat staat me morgen en overmorgen allemaal nog te wachten?
Iemand nog tips?

 

PS Als jullie dit lezen dan ben ik net weer terug in NL 😉

 

Een goede dag vs. een slechte dag

door 5 Reacties

Het is alweer even geleden dat ik heb geblogd. Dat komt omdat het niet zo goed gaat momenteel. De tweede pericarditis bleek een nogal heftige die wat meer medicatie nodig had. Ik heb dagelijks enorm veel pijn op de borst (meestal in het midden en aan alle kanten rondom de longen en op mijn rug) en een enorm zwaar en drukkend gevoel in de borstkas. Iets doen wordt daarmee haast onmogelijk aangezien het onmiddellijk verergert bij bewegen. Inmiddels lijkt het weer de goede kant op te gaan en is het ongemak soms even weg, dus tijd om weer eens een en ander aan een blog toe te vertrouwen. Ik wilde altijd al eens laten weten hoe een dag er voor mij uitziet. Ik heb het vaak genoeg moeten schetsen, maar vooral voor de ‘gezonde’ mensen onder ons, is het (gelukkig maar!) lastig voor te stellen hoe het nu echt is als het niet goed gaat. Omdat mijn dagen zo wisselend zijn, schets ik een slechte dag (eigenlijk een ‘heel slechte’) en een ‘goede dag’. Hoe zien jouw dagen eruit?

Laten we maar beginnen met de slechte dag – het is fijn om positief te eindigen 😉

8.30u Opstaan. Ik sta niet té vroeg op (want ik heb immers toch geen plannen en de dag mag niet te lang duren) maar ook niet te laat want de medicijnen moeten goed verdeeld. Meestal ga ik meteen douchen. Douchen sla ik eigenlijk nooit over, al hoe intensief of het ook is (douchen vreet energie). Als het echt niet wil, dan zit ik 5 minuten op het douchestoeltje. Op een slechte dag heb ik soms de eerste 10 minuten geen pijn op de borst maar de laatste tijd heb ik meestal wel meteen heftige pijn en een zwaar gevoel in de borstkas zodra ik opsta.

8.40u Bodylotion en aankleden doe ik zittend op bed.

8.45u Ontbijt maken. Als ik al erg veel pijn heb dan wordt het een banaan pakken en 2 grote glazen water met veel pillen. Afhankelijk van hoe erg de pijn is, hang ik soms nog een kwartier op de bank en anders ik ga meteen weer terug naar bed.

9-12.30u Staren naar het plafond, balen dat ik teveel pijn heb  om te lezen, piekeren over hoe ik lunch ga maken als ik niet eens 1 seconde zonder pijn iets kan doen en me afvragen hoe ik vandaag aan mijn frisse lucht kom. Waarom heb ik toch geen balkon? Deze tijd is complete tijdverspilling en hoeft niet geleefd :-/

12.30u Trachten iets van lunch te maken zonder nog veel moe-er te worden want dan heb ik geen energie om het op te eten. Ik smeer 2 boterhammen en ga een half uurtje op de bank liggen met 24 Kitchen aan ter afleiding. Meestal kan ik na ongeveer 10-15 minuten eten omdat ik dan weer voldoende energie heb/niet meer hijg.

13u – 18u Na de nodige medicijnen weer naar bed met enorm veel pijn waardoor verder functioneren onmogelijk is.  Piekeren over dat de dag zo lang duurt en me afvragen wanneer het weer iets beter met me zal gaan. Me afvragen of en wanneer ik naar de fysio ga en besluiten dat ik vandaag maar niet naar buiten ga. Concluderen dat het plafond niet meer helemaal zo wit is als 10 jaar geleden. Rond 17u denk ik meestal ook na over – als ik zelf kook – wat ik überhaupt ga maken. Wel iets dat ik een tijd kan laten staan en misschien koud ook nog enigszins smaakt. Of een pizza in de oven … Geen erg verantwoorde keus helaas.

18.30-19.30u Ploeteren in de keuken en eten en nog meer medicijnen. En besluiten dat ik nu niet meer naar bed mag, anders slaap ik vannacht niet, dus dan maar op de bank liggen. Hopen dat ik nog ergens een leuke serie heb om te kijken en besluiten dat Bron Broen seizoen 2 te spannend is om nu te kijken gezien mijn lage energieniveau (wil geen extra hartkloppingen). Dan maar The Mindy Project of De Wereld Draait Door of een interessante docu. Ik probeer niet te focussesn op de pijn en moeheid maar die is zo vreselijk dat zelfs de beste afleiding niet altijd goed werkt. Pff, wat duurt die avond lang!

22.30u Hehe, ik mag naar bed – alweer – Nu maar hopen dat morgen een betere dag is!!

(PS Regelmatig krijg ik bezoek en dat maakt – ondanks dat bezoek vaak intensief is op zulke dagen en ik het maar 3 kwartier aankan – de dag wel wat dragelijker.)

 

En dan de goede dag. Jaja, hier doen we het momenteel voor … 😉

8.30u Opstaan. Zelfde ritueel als op een slechte dag.

8.40u Huidverzorging, aankleden, in dit geval kan ik ook kiezen voor staand maar … wellicht zonde van kostbare energie.

8.45u Ontbijt maken: soms een smoothie, soms brood, soms havermout, soms iets gebakken in een pan. Medicijnen. Hangend op de bank. Dankbaar zijn dat vandaag een goede dag lijkt. Piekeren over hoe ik die het beste in kan vullen. Ik wil zo lang mogelijk doen met deze energie. Die kan een uur zijn, maar misschien ook wel 2 uur! 🙂 Ga ik eerst buiten een wandelingetje maken of gaat de laptop eerst aan? En als de laptop dan aangaat mag ik dan ook een beetje surfen op internet (favo blogs bekijken), zijn er nog mails die ik dringend moet beantwoorden of moet ik nog iets schrijven voor de patiëntenvereniging NVLE?

9u Ik besluit eerst te gaan wandelen. Lichaamsbeweging en buitenlucht hebben topprioriteit! Omdat ik nog niet ver kan lopen ben ik meestal binnen 10 minuten alweer terug. Ach, het is een begin 😉

9.10u Trots dat ik heb gewandeld, plof ik weer in halve lighouding op de bank. Laptop aan.

9.45u Laptop uit. Ik merk dat het grootste gedeelte van mijn energie inmiddels is wegge-ebt. Dat wist ik gelukkig van te voren.

9.50u Haar droog föhnen. Doe ik tegenwoordig zittend op bed. Minder inspannend. Heb dik haar dus duurt wel 5-10 minuten 🙁

10u Er staat nog afwas. Die werk ik in 2 delen (met pauze op de bank) weg.

10.15u Weer naar bed. Omdat ik nog even ga koffie drinken in de stad met een vriendin (ik in de rolstoel) heb ik wel energie nodig om rechtop te kunnen zitten dus is het verstandiger om nog even weer echt plat te gaan. Na een half uur pak ik mijn telefoon en merk ik dat ik enthousiast zit te appen of Farm Heroes Saga speel ipv rustig te liggen rusten.

11.45u Ik word opgehaald. Bah zeg, ‘dutje’ heeft niets geholpen. Voel me al best moe. Hopelijk gaat het toch allemaal lukken en kunnen we naast de koffie misschien ook nog naar 2 of 3 leuke winkels.

14u Ik ben weer thuis. Koffie drinken ging redelijk. Genoeg onderuitgezakt in de stoel hield ik het net vol. Volgende keer wil ik fitter zijn. Dan kan ik meer genieten. Wel gelukt: na die tijd even boodschappen gedaan bij AH. Kan ik weer even vooruit.

14.15u In bed met mijn lunch en pillen en veeeeeel pijn. Helaas. Snel lunch opeten en dan proberen wat te slapen. Foon staat uit en ik mag niet lezen voor half 5. Ik moet streng zijn voor mezelf wil ik ’s avonds enigszins fit zijn.

17.45u Uit bed. Voel me weer enigszins menselijk nadat ik als een brakke klomp in bed was gestapt. Nu bedenken wat ik ga koken: vooral de tijdsduur is hierbij belangrijk. Langer dan 30 minuten in de keuken hou ik niet vol. Ovengerecht dus ook een optie. Tussen het koken door neem ik pauzes om de pijn behapbaar te houden en hang ik wat op de bank spelend met foon of lezend in een tijdschrift.

19.15u Eten klaar en nog net fit genoeg het meteen op te kunnen eten. Wel fijn: warm eten!

19.30u Afhankelijk van hoeveel pijn ik nu heb doe ik nog even de afwas en besluit dan nog een uurtje te gaan liggen, ofwel op de bank met de TV aan of in bed met een boek.

20.30u Laptop aan. Nog wat dingen van ’to do’-lijst wegwerken. Blij dat het nu iets beter gaat dan vanochtend. Misschien nog een blog schrijven.

21.30u Mediteren/Yoga. Ik neem me iedere dag voor dit te doen maar als ik niet fit ben, lukt het gewoon niet. Nu wel: 15 min gemediteerd. Mijn hoofd voelt heerlijk leeg 🙂

21.45u Nog even lezen voor ik naar bed ga.

23u Boek zo interessant dat het  later is geworden. Geeft niks. Het was een goede dag! 🙂

Niets moet

door Reageer

grijns

Het komt jou vast ook bekend voor: van alles ‘moeten’ van jezelf. En teleurgesteld zijn als het weer niet is gelukt, ook al had je jezelf overvraagd als je het wel gedaan had. Ik ben inmiddels al weken bezig met het updaten van mijn website. Het nog steeds is het verre van klaar. Iedere dag neem ik me voor een aantal flinke stappen verder te komen maar meestal valt het me tegen hoe ver ik uiteindelijk ben opgeschoten. En gisteren hoorde ik mezelf voor het eerst zeggen: ‘Wat maakt het ook uit?’ En toen vroeg ik me af: ‘Maakt het ook uit?’ Nee, eigenlijk niet. Waarschijnlijk ben ik de enige die zich er druk om maakt. En of het nu vandaag af is of volgende week of over een half jaar? Ach, kan het wat schelen? Dat ik soms wat doe en dat dat me een goed gevoel geeft, dat is eigenlijk veel belangrijker. We moeten vaak zoveel en we vragen ons veel te weinig af: ‘Moet dat wel echt?’ en ‘Wie doe ik daar nu echt een plezier mee?’

Ik laat mijn website en mijn plannetjes lekker voor wat ze zijn. Volgende week zijn ze er ook nog wel. Het komt zoals het komt *tevreden grijns*

 

 

Overleef je dip

door 2 Reacties

Zoals ik vorige week al schreef, heb ik nu te maken met een nieuw fenomeen. De hééle slechte dag. Door die slechte dagen sloeg ik me meestal redelijk goed heen. Voor mij helpt het dan, dat ik wat kan lezen, onderzoek kan doen (nog meer lezen dus), een leuke serie kijk, wat oefeningen doe, of bijklets met vrienden. Maar op die hééle slechte dagen gaan de meeste van die dingen niet. Dan ben ik letterlijk aan bed gekluisterd en kom ik niet veel verder dan op mijn rug liggen, vooral niet bewegen en staren naar het plafond. Op die momenten ben je alleen met je gedachten. En die gedachten kunnen wel eens heel beklemmend worden …

Wat doe ik als ik een nieuwe situatie tegenkom waar ik niks mee kan? Dan bedenk ik een plan. Dat heb ik ook nu gedaan. Ik bedacht me dat als er nog meer van die hopeloze dagen komen, ik toch op z’n minst moet weten hoe ik daar geestelijk vrijwel ongeschonden doorheen kom. Mijn eerste plan — mediteren — bleek niet goed genoeg. Een dag waarop je alleen maar stil kunt liggen en toch wakker bent, kun je niet doobrengen met alleen mediteren als je geen professionele monnik bent. Na een uur (en dan bedoel ik 3 perioden van 20 minuten, verspreidt over de dag) ben ik er echt wel klaar mee. Dan kunnen de geleide meditaties door bergen, over stranden en met dolfijnen me niks meer schelen.

Ademhalingsoefeningen zijn ook fijn. Voor een minuut of tien. Met een hand op je buik en een hand op je hart, kun je jezelf kalmeren als je bijvoorbeeld een hele hoge hartslag hebt.

Dankbaarheid beoefenen is ook iets waar ik dit jaar mee begonnen bent. Klinkt saai, maar op je slechte momenten toch nog (geforceerd) weten te bedenken waar je die dag dankbaar voor bent, maakt dat je vaak toch nog weer ergens een lichtpuntje ziet. Probeer het maar eens. Bijvoorbeeld voor het slapen gaan.

Gevoelens toelaten. Lastig, want liever wil je niet geconfronteerd worden met je boosheid/angst/verdriet – of alledrie tegelijk! Maar het is logisch dat je die gevoelens hebt en je hoeft ze niet te verdrukken. Wees lief voor jezelf. Je hebt het op zo’n moment al zwaar genoeg.

Wat hebben we dan nog? Luisterboeken. Als je een lezer bent zoals ik, hierbij een echte uitkomst. Maar toch hou ik veel meer van zelf lezen en het probleem is een beetje dat de boeken die ik wil lezen (vooral voor onderzoek) niet beschikbaar zijn in luisterversie 🙁

Iemand optrommelen die je wat afleiding kan bezorgen. Dat kan in de vorm van een goed gesprek – het lucht vaak op te praten over hoe je je voelt en hoe bang je bent voor de toekomst nu het fysiek zo slecht met je gaat -, een lachbui of een uitje. Ik bedoel niet iets intensiefs, maar iets wat je fysiek aankunt. Misschien een blokje om in de rolstoel? Even de natuur in? Als je een tuin hebt, zou je daar even kunnen gaan liggen. De natuur schijnt een hele positieve uitwerking op ons gemoed te hebben.

En verder? Loslaten … op dit moment kun je niets anders doen dan dat. Hoe lastig het ook is. En hoe saai. Als je lichaam vraagt om rust – en dat doet het kennelijk – geef het dan gewoon wat het nodig heeft en misschien is morgen dan een betere dag.

Aandacht voor jezelf

door Reageer

aandacht voor jezelf

In de drukte van de gemiddelde dag vergat ik heel vaak een moment van bewuste rust te nemen. Toen ik nog volledige werkweken werkte, had ik het vaak zo druk dat ik amper tijd had om te eten (op sommige dagen werden het uit nood kant-en-klaarmaaltijden) en bedacht ik me op zondagavond – voor aanvang van weer een nieuwe werkweek – dat ik pas weer iets voor mezelf zou kunnen doen op woensdagavond. Ten minste … als er dan niet iets ‘belangrijker’ tussendoor kwam. Na het werken, de reistijd en de maaltijden had ik afgesproken met vrienden, ging ik naar het theater of naar de bios en volgde ik cursussen. Toegegeven: die dingen doe je wel voor jezelf en je kiest er ook zelf voor maar ik ervaarde het tegelijk ook als geen moment voor mij (en met mij) alleen hebben. Ook dat hebben we nodig om ons op te laden en goed te kunnen leven!

Nu ik werk als zelfstandige en noodgedwongen maar een paar uur per week, heb ik een veel betere balans gevonden tussen zelf-tijd en overige tijd. Ook al heb ik het gevoel dat ik door mijn chronische ziekte maar 1/3de van de tijd heb van een fysiek gezond persoon.
Ook al schreeuwen onze geest en ons lichaam soms nog zo hard naar ons, toch geven weinig mensen echt gehoor aan de vraag om meer ontspanning, meer aandacht voor jezelf. Terwijl de consequenties van het negeren zo groot zijn … je geniet minder van je leven. Bijna alle dingen worden routine: ‘je moet erdoorheen’. ‘Zo is het nu eenmaal’ of ‘Als ik straks vakantie heb, verandert het wel …’. Je raakt misschien gedemotiveerd, gedeprimeerd … misschien voelt het zelfs alsof je een burn-out krijgt. Dat kan ook als je niet goed voor jezelf zorgt.

Hoe doe je dat? Aandacht aan jezelf schenken? Dat weten we eigenlijk heel goed, maar door de routine  van ons huidige drukke leven lijken we soms te zijn verleerd waar we echt van kunnen genieten. Aandacht voor jezelf wordt dan al snel een wijntje bij het eten of een Bon Bon Bloc terwijl je de ene na de andere aflevering van je favoriete tv-serie vanavond mag kijken als beloning voor je drukke werkweek. Maar van tv-kijken laden we geestelijk niet op en het eten en drinken van chocola en wijn geven een tijdelijke kick maar helpen niet op de lange termijn. Bovendien zijn beide ook niet echt goed voor je 🙁

Dus de TV gaat uit, het stuk Bon Bon Bloc wordt ingewisseld voor een stukje kwalitatief goede (minimaal 72% cacao) chocola en jij gaat bedenken waar je echt van geniet en waar je van tot rust komt. Wat geeft je het gevoel dat leven ook echt genieten kan zijn?
Om je op weg te helpen … in de foto hierboven zie je de Flow en de Happinez. Twee bladen waar ik ultiem mee kan ontspannen. Flow geeft me vervolgens weer talloze creatieve ideeën waardoor ik ga waterverven, iets maak van klei of lekker in de keuken pruts met chocola en dadels (heel meditatief!). Misschien brengt wandelen  je wel tot rust, of crossen door de bossen op je mountainbike. Wie weet is het fotografie, of het opgaan in het boeken of verzinnen van je volgende vakantiereis, lezen in oude dagboeken, naar een lezing of expositie, voorlezen aan kinderen in de bieb of wroeten met je vingers in de aarde? Laat de andere dingen voor wat ze zijn op een aantal momenten in de week, noteer de afspraak die je maakt met jezelf in je agenda (met een suggestie voor wat je wilt gaan doen zodat je er echt naar uit kunt kijken) en doe het dan ook.

In het begin zal die stem misschien herhaaldelijk zeggen dat je aan het niksen bent, dat je nog 1001 dingen moet doen, dat je kinderen eerst aandacht verdienen en dan pas jij, dat je man eigenlijk ook wel eens wat aandacht verdiend … dat zal allemaal best – in jouw hoofd – maar als jij nu meer aandacht aan jou gaat besteden, word je een zoveel leukere persoonlijkheid. Je zit beter in je vel, je merkt dat je geniet van de kleine dingen, je irriteert je minder, je wordt beter in ‘nee’-zeggen,  en omdat je het belang van je grenzen ziet maak je ook meer tijd voor jou: oplaadtijd, aandachtstijd, zelf-tijd.

Slapeloosheid … dit werkt!!

door 2 Reacties

Zonsondergang slapeloosheid

In de afgelopen week publiceerde De Telegraaf een artikel over de negatieve gevolgen van het niet (kunnen) slapen ’s nachts. Over die negatieve gevolgen moet je niet al te lang nadenken. Beter is het om te denken in oplossingen.

Enkele weken geleden schreef ik over hoe de torenhoge doses prednison mij uit mijn slaap hield waardoor ik sommige nachten niet langer dan misschien een half uur sliep, en op mijn beste nachten een uur of 3/4. Veel te kort! Ik was kapot. Inmiddels heb ik een iets beter ritme gekregen en dat  duurde best een tijd. In die tijd heb ik van alles geprobeerd: een hele rij aan natuurlijke slaapmiddelen van Valeriaan tot allerlei rustgevende pillen, thee die de slaap bevordert van 3 verschillende merken, het niet meer drinken van cafeïne en het eten van chocola ’s avonds, geen beeldschermen meer en al helemaal niet in bed (stimuleert de geest teveel). Wel gedaan: een boek lezen (maar die bleken steeds niet saai genoeg) en de digitale wekker wegdoen (verboden de tijd te zien als je in bed ligt te woelen!).

Toen ik nog steeds wakker lag, merkte ik op een nacht dat ik me minder druk maakte. Na een tijdje leek ik wel te accepteren dat slapen niet meer ging lukken. Ook merkte ik dat ik er enorm baat bij had dat de wekker uitstond en ik de tijd niet wist. Beide dingen samen gaven me een soort rust. En door die rust merkte ik dat ik – ondanks dat ik ook die nachten amper sliep – ik minder moe was. Ik was niet meer zo geërgerd, ging minder liggen draaien, minder vaak uit bed. Ik probeerde in plaats daarvan over iets aangenaams na te denken: een soort van zelfopgewekte droom. En soms viel ik dan ook even nog in slaap. Dat gebeurde echt nooit als ik lag te piekeren of me zorgen maakte over de nacht die voorbij tikte op de klok.

En toen las ik dit in het boek Zelfcompassie van Christopher Germer …  “Probeer bij slapeloosheid de cirkel van het steeds geïrriteerder worden en de adrenaline die daarbij opwelt in je borstkas te doorbreken. Bedenk je hoe goed je nog kunt functioneren met weinig slaap. Dit maakt het probleem mogelijk minder ernstig. Bedenk je dat rustig in bed liggen ook een vorm van waardevolle rust is. Bedenk dat je lichaam daadwerkelijk in slaap zou vallen als het slaap nodig heeft. Geef een half uur lang volledig toe aan het wakker liggen waardoor de geest mogelijk tot rust komt en in slaap valt. Zeg tegen jezelf ‘Het maakt niet uit’ en accepteer de slapeloosheid volledig. Tel je ademhaling.”

Dit accepteren van je slapeloosheid en er met vriendelijkheid op reageren (iets wat ik dus ineens vanzelf begon te doen) heeft mij enorm geholpen. Het is niet zo dat je ineens 8 uur slaapt, maar de kwaliteit van mijn nachten is ineens behoorlijk omhoog gegaan. Hopelijk brengt het jou ook iets. Laat het me weten!