• Door naar de hoofd inhoud
  • Spring naar de voettekst

Janet Bouwmeester

Ziekelijk Gelukkig

  • Blog
  • Ziekelijk Gelukkig
  • Over
    • Over Janet
    • Over Ziekelijk Gelukkig
  • Werk met mij
    • Redacteur nodig?
    • Tekstcorrectie/taalredactie
    • Gastspreker of workshop?
    • Hulp bij je boek
    • Social media redacteur
    • Correctie Engels
    • Portfolio
  • Hulpbronnen
    • Voordelen van ziek zijn
    • Micro-genieten
    • Links
    • Boekreviews
  • Contact
  • Nieuwsbrief
  • Privacyverklaring

nachtrust

Slapeloosheid … dit werkt!!

06/06/2014 door janet 2 Reacties

Zonsondergang slapeloosheid

In de afgelopen week publiceerde De Telegraaf een artikel over de negatieve gevolgen van het niet (kunnen) slapen ’s nachts. Over die negatieve gevolgen moet je niet al te lang nadenken. Beter is het om te denken in oplossingen.

Enkele weken geleden schreef ik over hoe de torenhoge doses prednison mij uit mijn slaap hield waardoor ik sommige nachten niet langer dan misschien een half uur sliep, en op mijn beste nachten een uur of 3/4. Veel te kort! Ik was kapot. Inmiddels heb ik een iets beter ritme gekregen en dat  duurde best een tijd. In die tijd heb ik van alles geprobeerd: een hele rij aan natuurlijke slaapmiddelen van Valeriaan tot allerlei rustgevende pillen, thee die de slaap bevordert van 3 verschillende merken, het niet meer drinken van cafeïne en het eten van chocola ’s avonds, geen beeldschermen meer en al helemaal niet in bed (stimuleert de geest teveel). Wel gedaan: een boek lezen (maar die bleken steeds niet saai genoeg) en de digitale wekker wegdoen (verboden de tijd te zien als je in bed ligt te woelen!).

Toen ik nog steeds wakker lag, merkte ik op een nacht dat ik me minder druk maakte. Na een tijdje leek ik wel te accepteren dat slapen niet meer ging lukken. Ook merkte ik dat ik er enorm baat bij had dat de wekker uitstond en ik de tijd niet wist. Beide dingen samen gaven me een soort rust. En door die rust merkte ik dat ik – ondanks dat ik ook die nachten amper sliep – ik minder moe was. Ik was niet meer zo geërgerd, ging minder liggen draaien, minder vaak uit bed. Ik probeerde in plaats daarvan over iets aangenaams na te denken: een soort van zelfopgewekte droom. En soms viel ik dan ook even nog in slaap. Dat gebeurde echt nooit als ik lag te piekeren of me zorgen maakte over de nacht die voorbij tikte op de klok.

En toen las ik dit in het boek Zelfcompassie van Christopher Germer …  “Probeer bij slapeloosheid de cirkel van het steeds geïrriteerder worden en de adrenaline die daarbij opwelt in je borstkas te doorbreken. Bedenk je hoe goed je nog kunt functioneren met weinig slaap. Dit maakt het probleem mogelijk minder ernstig. Bedenk je dat rustig in bed liggen ook een vorm van waardevolle rust is. Bedenk dat je lichaam daadwerkelijk in slaap zou vallen als het slaap nodig heeft. Geef een half uur lang volledig toe aan het wakker liggen waardoor de geest mogelijk tot rust komt en in slaap valt. Zeg tegen jezelf ‘Het maakt niet uit’ en accepteer de slapeloosheid volledig. Tel je ademhaling.”

Dit accepteren van je slapeloosheid en er met vriendelijkheid op reageren (iets wat ik dus ineens vanzelf begon te doen) heeft mij enorm geholpen. Het is niet zo dat je ineens 8 uur slaapt, maar de kwaliteit van mijn nachten is ineens behoorlijk omhoog gegaan. Hopelijk brengt het jou ook iets. Laat het me weten!

Categorie: Welzijn Tags: nachtrust, ontspanning, rust

Oef… slapeloosheid (prednisonblog)

08/05/2014 door janet 8 Reacties

Sinds mijn laatste blog ruim twee weken geleden ben ik fysiek gelukkig vooruit gegaan. Ik kan steeds iets verder lopen, steeds iets langer rechtop zitten en steeds iets langer staan. Maar nog steeds heeft mijn lijf (en dan bedoel ik mijn borstkas) veel rust nodig. De grens komt zo spontaan dan ik ga van ‘ik voel me best redelijk en denk dat ik nog wel even kan’ naar ‘nu is het echt genoeg en ik moet liggen’. Lastig is dat, want het maakt je beperkt. En dat voelde ik me de afgelopen weken al!

Pas in de derde week prednison (en aan het einde van de 60mg periode), kwam ‘eindelijk’ (dat klinkt alsof ik erop zat te wachten en dat is ook wel een beetje zo want het hoort erbij) de slapeloosheid en de daarmee gepaard gaande hyperactiviteit van de hersenen. Nu hebben mijn hersenen altijd wel een beetje last van overmatig denken (en plannen en verzinnen en enthousiasme) maar gooi daar enkele tientallen milligrammen prednison bij en dan wordt het nog 4x versterkt.

Die slapeloosheid ’s nachts kwam als totaal ongewenst. Eerst sliep in nog gewoon in, om vervolgens na 1,5 uur wakker te worden en niet meer in slaap te vallen voor de rest van de nacht/ochtend. Daarna werd het al snel: ik val helemaal niet meer in slaap en ben blij als ik voor 9 uur ’s ochtends toch nog 1 of 2 uurtjes heb geslapen. Meer dan dat zat er niet in. En dat is kort. Heel kort. En de nachten zijn dan lang. Echt heel lang!

Mijn borstkas vraagt om rust, nog steeds. Ook ’s nachts. Woelen, draaien (niet slapen dus), eruit gaan, op de bank zitten, lezen, iets eten, tv kijken (24 kitchen kan ook prima ’s nachts) naar de wc – dat is allemaal geen nachtrust. Dat lijkt op de dag. Niet goed! Zelfs geheel onwenselijk want: geen  herstel.

Voor zo lang als de slapeloosheid dan ook duurde – uiteindelijk een nacht of 8/9 (het is nu net 3 nachten ‘over’ – laat ik het afkloppen want het is nog niet 100% naar wens) – vond er geen herstel meer plaats. Gek genoeg was mijn hoofd al die dagen fris (en dat met max. 2 uur per nacht!!) maar mijn bovenlijf was zoooooo moe. Ik kon weer zo weinig en moest zoveel bij’rusten’ en bankhangen dat de muren op me af kwamen. Wat wordt je wereld klein. En dan was ie al geworden sinds 1 april…

Inmiddels nam ik al die dagen zowat de hele (natuurlijke) huisapotheek qua slaapmiddeltjes in – uitzonderingen daargelaten want het schijnt dat bv melatonine echt absoluut geen goed idee is bij auto-immuunziekten —> vergroot de kans op ontstekingen!! Voornamelijk in de vorm van kruidentheetjes, valeriaan, wat buitenlandse druppels en graspillen en dingen ’s avonds juist niet nemen (koffie, cacao, theïne) maar dat hielp allemaal niks. Net toen ik de huisarts wilde bellen om met frisse tegenzin te vragen om Temazepan kwam de ommekeer. Hehe, een geschenk uit de hemel!

Nu haal ik weer de 6-8 uur slaap maar ik merk dat ik nog steeds erg licht slaap, heel actief droom en in hele kleine blokken slaap van 1 -1,5 uur per stukje. Maar ach, het is slapen en mijn borstkas voelt weer aan als herstellende (en niet stilstaand in pijnlijke stand). In de muren zit weer rek en ik begin morgen officieel  met mijn fysioprogramma speciaal gericht op dat gevoelige hartzakje dus hier zit een – voor nu – tevreden dame.

En als jou slapeloosheid ook te lang duurt, klop dan echt aan de bel van je huisarts. Het moet je herstel niet in de weg gaan staan!

Categorie: Prednison Tags: nachtrust, persoonlijk

Footer

Over Janet

Mijn doel is om jou te inspireren en je leven een klein beetje mooier te maken. Een eerste stap daarin is mijn boek 'Ziekelijk Gelukkig; Positief leven met een chronische ziekte'. Ik geloof dat we zelf voor een groot deel verantwoordelijk zijn voor ons eigen levensgeluk. Op een gegeven moment kun je bij de pakken neerzitten, en je kunt zelf de …

[Lees verder] overOver Janet

Blogarchief

Tags

'nee' zeggen aandacht afvallen afweersysteem auto-immuunziekten belumimab benlysta brandende voeten corona dankbaarheid dip dromen e-book energie energietekort erythermalgie focus fysiotherapie genieten gezond zijn herstel hoop leven in het nu lupus medicijnen medicijngebruik meditatie ontspanning opbouwperiode optimisme opvlamming pericarditis persoonlijk positiviteit prednison prioriteiten psychologie rituximab rust self care sle slechte dag werk ziek zijn zzp-en

Zoeken in deze site

Copyright © 2023 · WordPress · Log in