Janet Bouwmeester

Ziekelijk Gelukkig

optimisme

Welke wijsheid ik van het leven heb geleerd…

door Reageer

wijsheid

In de aanloop naar de feestdagen ga ik bijna van nature mijn leven overdenken. Net zoals ik dat doe met mijn verjaardag: Wat verwacht ik van het nieuwe jaar? Zit ik op de juiste weg? Wat heb ik geleerd? En soms verbaas ik me… over hoeveel ik schijnbaar denk te hebben geleerd, maar waar ik toch vaak niet naar leef. Omdat het zo gemakkelijk is die wijsheden te vergeten. Terwijl vergeten me soms juist in de problemen brengt in plaats van dat het nou echt zoveel gemakkelijker is, dat negeren. Snap je wat ik bedoel?

Wijsheid 1: Doseer je energie
Dit is een wijsheid die je al snel ontdekt als je chronisch ziek bent. Het lijkt zo simpel, je hieraan houden. Maar makkelijk is het zeker niet. Wat als dingen leuk zijn? Zo leuk dat je ‘nog even’ door wilt gaan? Wat heb je ervoor over? Een brakke dag? Keuzes, hè… 😉

Wijsheid 2: Van chagrijnig zijn, word je alleen maar chagrijniger
Dus kun je maar beter met je halfvolle glas het leven tegemoet treden.
Als je deze blog leest, dan ga ik ervan uit dat je inmiddels hebt ervaren dat het leven zeker niet alleen maar een pretje is. Je wordt ziek, je verliest je baan, je hebt te weinig geld, je wordt bestolen, je naasten worden ziek, je gaat dood… Er gebeuren ook nog wel eens wat leuke dingen tussendoor, hoop ik maar! Nu kun je zitten chagrijnen en bedenken hoe naar alles is en hoe weinig of je kunt of invloed hebt, maar je had vast ook al gemerkt dat je daar niet vrolijker van wordt. Vaak gaat er dan nog meer mis! Dus kun je maar beter tegen jezelf zeggen ‘Het is wat het is’, je realiseren dat je heel nietig bent, dat alle levende mensen op deze aarde leed ondervinden, en er maar het beste van maken.

Wijsheid 3: Als je het niet probeert, lukt het ook niet
Dus ga er gewoon voor. Het leven doet je soms versteld staan. Laat je verrassen!

Wijsheid 4: Het leven is kort, dus doe nu wat je echt graag wilt doen
Niemand weet of er een morgen komt, of een volgende week of een volgend jaar. Zieke mensen leren dat vaak door hun ziek zijn, maar mijn allerwijste les was een collega die al weken praatte over de fantastische reis die ze met man en dochter naar familie in Nieuw-Zeeland ging maken. Jaren hadden ze voorbereid en gespaard voor deze ultieme reis. Ze zouden in juni gaan. In maart kwam haar echtgenoot om het leven bij een auto-ongeluk. Wat een triestheid. Omdat ik in die periode een andere baan kreeg, weet ik nooit of ze die reis nog met z’n tweetjes hebben gemaakt, maar ik denk het niet… *sip*

Wijsheid 5: Wees gul en geef
Geef je wijsheid, je geluk, je liefde, je hulp, je dankbaarheid… Geef het door. Samen kunnen we de wereld zoveel mooier maken voor elkaar.

Welke wijsheden heb jij geleerd in jouw leven tot nu toe?

 

10 vormen van positiviteit

door Reageer

krijtbord positiviteit

Op Coursera (een online platform om cursussen te volgen van universiteiten over de hele wereld) heb ik pasgeleden de cursus Positive Psychology van Barbara Fredrickson afgerond. De naam van de docent kwam me meteen zo bekend voor dat ik besloot even te kijken of de bieb toevallig ook een boek van Barbara had en daar trof ik Positivity (NL titel) aan. Een boek dat ongeveer hetzelfde behandeld als de online cursus: wat positiviteit cultiveren in het dagelijks leven voor jou kan betekenen. En dat is veel, want als het je lukt wat meer positiviteit in het leven te brengen, dan wordt je leven net een stukje makkelijker en leuker, is mijn ervaring.

Boven deze blog zie je een foto van mijn krijtbord. Deze top 10 van uitingen van positiviteit uit het boek (en in de cursus) sprak mij het meest aan en wil ik graag met je delen. Het doet me denken aan de positieve emotie ‘blijheid’ zoals ik die omschrijf in mijn boek. Barbara noemt deze 10 vormen omdat het makkelijker is hiermee te werken om je positiviteitsniveau in het dagelijks leven op te hogen. Het geeft je wat handvatten om concreter mee aan de slag te gaan:
1. vreugde
2. dankbaarheid
3. sereniteit
4. belangstelling
5. hoop
6. trots
7. plezier
8. inspiratie
9. ontzag
10. liefde

Al deze dingen kom je, hoop ik, regelmatig in je dagelijks leven tegen. Ik wel, maar ik ben me daar meestal niet van bewust. Barbara gaf een ontzettend leuke oefening (ik draai warm voor dit soort dingen, dat merken jullie vast wel): Kies de komende paar weken elke week eens één onderwerp uit de lijst en let erop wanneer je deze ‘emotie’ voelt. Kies je bijvoorbeeld voor inspiratie, probeer dan elke dag eens één of twee dingen te vinden waardoor jij je geïnspireerd voelt. Ik voel me bijvoorbeeld geïnspireerd als ik een lekkere taart of koekjes zie. Ik heb dan zin om weer eens iets te bakken en doe dat dan meestal ook. Of als ik de Flow lees: al die prachtige foto’s en illustraties inspireren me niet alleen maar wekken ook ontzag (voor de illustrator of fotograaf) en geven mij vreugde (plezier van het lezen en doorbladeren) en dankbaarheid dat ik mijzelf de Flow gun en mezelf een moment geef om heerlijk ontspannen te kunnen lezen en kijken.

Tegenover positiviteit staat negativiteit en daar krijgen we dagelijks, zonder dat we dat nu zo goed beseffen, al genoeg van binnen; niet alleen in je persoonlijk leven maar ook om je heen. Lees maar eens de krant of kijk naar het journaal. Ik word daar vaak best sip van. Dan kan ik daarna wel een portie hoop of liefde gebruiken. En ook als ik niet zo’n goede dag heb, als ik niet de gewenste resultaten boek met de revalidatie of nieuwe medicatie of als ik slecht nieuws hoor…

Ik ben benieuwd of jullie zo’n opdracht ook inspireert en of je er iets mee gaat doen? Ik hoor graag!

 

De inzinking

door 6 Reacties

glas roze halfvol rietje

 

Sommige mensen (vaak mensen die ik nieuw ontmoet) hebben het rare idee dat ik –altijd– ‘Ziekelijk Gelukkig’ ben, oftewel: zo’n ras-optimist dat een slechte dag mij totaal niet bekend voorkomt. Als je mij beter kent/mijn blog leest, dan weet je wel beter. Niemand ontkomt aan dipjes in z’n geestelijk welzijn. Ook ik niet. Ook al zit er een roze drankje in dat halfvolle glas…

De laatste paar weken heb ik te maken met een voor mij nieuw fenomeen: ‘hééle slechte dagen’. Nu denk je, maar had je die dan niet? Jawel, slechte dagen genoeg hier maar niet de hééle slechte dagen. Die dagen zijn zo slecht, zo slecht dat ze feitelijk niet geleefd hoeven te worden. Kijk, als ze horen bij een nieuwe opvlamming dan zijn ze daardoor te verklaren maar nu zijn ze onderdeel van het herstelproces en dan zijn ze echt bizar. In juni waren het nog ‘slechte dagen’, in juli werden het ‘hééle slechte dagen’.

Wat houdt dat dan in? Dat je niets, maar dan ook NIETS  kunt. Echt niets … Ook al heb je uren en uren gerust, je hebt nog steeds pijn, ook tijdens het rusten. En als je opstaat, blijkt dat je (hoe kon het ook anders?) niet uitgerust bent en nog meer pijn hebt bij elke beweging. Bij mij zit dat in de borstkas. Mijn cardioloog en internist/reumatoloog zeggen beide dat dat hartzakje op zulke dagen zwaar geïrriteerd is. Nou, niet alleen dat hartzakje. Ik ook!!

Die dagen zijn de hel. Ze duren oneindig lang. Ik kan alleen maar op mijn rug liggen, op mijn zij is te pijnlijk. En zelfs een boek lezen is te vermoeiend. Ja, echt!! Dan ben je dus alleen met je geest. 24 lange uren. Of 48 lange uren. Of misschien nog wel langer. En dat is lang … alleen met je gedachten …

 

‘Pas wanneer je de moed hebt je te verdiepen in je duistere kant, zul je de oneindige kracht van je lichte kant ontdekken’ – Brené Brown

 

Het is dan ook onvermijdelijk dat ik een inzinking kreeg. Dat ik het even (of misschien wel langer, als de periode niet eindigt) niet meer trek. Afgelopen maandag zat lag ik er helemaal doorheen. Ik kon alleen maar denken aan: wat als het altijd zo blijft (ik zat al 48 uur in de héél slechte dag-situatie)? Ik was doodop, van de pijn, van het geen energie hebben, van het niks opbeurends kunnen doen, van het leven aan me voorbij zien gaan. Ik was bang voor de volgende dag (niet nog zo één als vandaag), ik was boos: WAAROM is DIT mijn leven? En ik was vooral heeeeel erg verdrietig. En toen kwamen de tranen …

Waarvan ik nu weet dat je die moeten laten komen. Laten stromen. Ze houden vanzelf op. Net als de slechte dag. En de héél slechte dag …

Volgende week het vervolg: Hoe kom je door die dagen heen?

 

 

De prijs van positiviteit

door 3 Reacties

Toen ik begin april twee keer een bezoek bracht aan de Spoed Eisende Hulp (SEH), zag ik er voor omstanders nog even fris en fruitig uit als normaal. Ik praat meestal in een rap tempo, met veel enthousiasme en vertel mijn verhaal met een lach op mijn gezicht. Dat gaat me volkomen natuurlijk af. Ook al voel ik me #@!%^&$#@, dan nog heb ik niet de neiging om in elkaar te gaan zitten, traag te praten, gepijnigd te kijken (nou ja, zo nu en dan wel eens) en een algeheel beeld van vreselijk onwelbevinden uit te stralen dat ik soms wel zie in de spreekkamer of op de SEH. Het zit gewoon niet in mij.

Afgelopen donderdag keek ik toevallig een stuk van ‘Het mooiste meisje van de klas’ en de dame in de hoofdrol heeft sinds haar tienerjaren een nierziekte. Ze vertelde hoe ze een tijdje geleden ook in het ziekenhuis terecht was gekomen met ernstige klachten, maar geen arts die de ernst had beseft omdat ze een enorme optimist is die – net als ik – ook haar best doet om goed voor de dag te komen: leuke kleren aan, toch proberen te stralen, enthousiast praten, niet bij de pakken neerzitten. Uiteindelijk had dit bijna haar leven gekost omdat de artsen hierdoor niet de ernst in hadden gezien van de levensbedreigende situatie in haar lichaam. Ik schrok hier heel erg van. Het was confronterend.

Ik heb het al vaker met naasten gehad over dat artsen vaak niet goed beseffen hoe ernstig mijn situatie is als ik — eindelijk — eens aan de bel trek. Door mijn positiviteit en enthousiasme geef ik absoluut niet de indruk dat ik potentieel een heel ernstige ontsteking (waar ik ook heeeeel veel last van heb, maar dat hoeft de hele wereld toch niet iedere minuut mee te krijgen?) bij mijn hart of longen heb, maar waar ze gelukkig uiteindelijk wel achter komen omdat mijn vaste artsen inmiddels wel weten dat wanneer Janet met iets komt, het ook echt iets is. Dat is fijn. Maar toch besef ik ook dat ik geen risico meer wil lopen in situaties met artsen die me niet kennen. Ik had het me al langer voorgenomen mijn positivisme in het ziekenhuis wat in te perken, maar na het zien van ‘Het mooiste meisje’ weet ik het helemaal zeker!

De prijs van positiviteit kan hoog zijn en die wil ik niet kost wat het kost betalen. Ik zal dus voortaan wat trager praten, wat getergder kijken en wat meer in elkaar zitten. Hopelijk komt de boodschap dan meteen over! Maar in mijn hart blijf ik even optimistisch 🙂

Hoe breng jij ernstige klachten over op je arts? En sta je daar wel eens bij stil?

Een aanmoediging in ongelukkig zijn

door Reageer

Het is een tijdje geleden dat ik voor het laatst een bericht schreef en gelukkig heeft dat een positieve oorzaak! Al een tijdje ben ik bezig met twee nieuwe (betaalde) projecten (daarover een andere keer meer) en daardoor neem ik te weinig tijd. Ik lees nog steeds veel (uiteraard!) en vandaag wil ik iets met jullie delen uit het hartstochtelijk pleidooi voor ongelukkig zijn (Ongelukkig zijn; Een aanmoediging) van Wilhelm Schmid. Ook voor al die mensen die denken dat ik steeds maar ‘Ziekelijk Gelukkig’ ben 😉

Schmid vertelt eerst dat ongelukkig zijn bij het leven hoort. Hoe kun je anders immers geluk ervaren als je niet weet wat ongeluk is? En hoe zou je nog blij kunnen worden van gelukkig zijn als je het dag in dag uit bent? Precies … er zijn dalen en hoogten nodig, zoet en zuur, dag en nacht, armoede en rijkdom, pijn en geen pijn, moe zijn en vol energie zijn – anders zou het leven maar een vlakke bedoening worden. Ja, zeg je dan, maar sommige van die dingen zou ik echt wel kunnen missen. Nou, ik ook!

Schmid geeft een aantal ideeën om het ongelukkig zijn aangenamer te maken. Luister bijvoorbeeld naar muziek. Als je je sip voelt, kies dan juist hele droevige muziek om je stemming nog wat kracht bij te zetten. Erin verzwelgen kan soms heel aangenaam zijn. Bewegen doet ook wonderen – tijdens een wandeling kun je bijvoorbeeld eens goed je gedachten op een rij zetten. In (vrije) dans kan een melancholieke ziel zich volgens Schmid prima uitbeelden.
Als je ongelukkig bent, kan teruggaan naar je geboortestreek helpen: je vindt daar een plaats met zin en vertrouwdheid. Wil je niet terug naar je geboortestreek? Reizen doet het ook goed. Daar kun je zijn wie je bent zonder dat iemand je aan je kop zeurt dat je altijd zo negatief bent.
Het cyclische ontstaan en vergaan van de natuur doet de pessimist ook goed dus een tuintje onderhouden (kan ook op een balkon!) zal je goed doen. En voor de geestelijke zin helpt praten; niet perse een diepgravend gesprek, maar gewoon een babbeltje. En als je dan nog steeds regelmatig ongelukkig bent, tja, dat hoort erbij.

PS Er is een groot verschil tussen ‘ongelukkig zijn’ en een depressie hebben. Zoek in dat laatste geval hulp!