‘Ik waardeer mezelf’ x 400
Allereerst wil ik even kwijt dat ik na de gewichtsverhoging aan de fitnessapparaten van afgelopen woensdag me veel beter voel, verrassend genoeg. Ik begin me nu zelfs af te vragen of die doping dan toch effect begint te krijgen of dat al mijn spieren inmiddels al zover gerekt zijn dat ze nu iets meer oefening kunnen hebben. Ik had namelijk meteen woensdagavond al een stuk minder pijn dan ik op andere verhogingsdagen heb gehad. Ik kon nog steeds niet staan of lopen maar voor het bankhangen was het erg prettig. Het lukte me zelfs om een stuk te lezen in een boek terwijl ik normaal gesproken staarde naar de lichtvlekken die de lamp achterliet op de muren. Dat is wel even een welkome verandering!
En misschien heeft die verandering te maken met het volgende: ik heb het boek ‘Je kunt je leven helen’ van Louise Hay uit de bibliotheek meegenomen. Louise heeft zichzelf genezen van kanker (ze had nog drie maanden) door gezond te eten en positieve affirmaties op te zeggen. Dat is natuurlijk een leuk verhaaltje en maakt tot een boek wat wel verkoopt, maar is het ook echt waar? En alvorens te zeggen ‘dat kan niet’ en ‘onzin’ vind ik dat ik zoiets eerst moet proberen.
Het boek (het ‘stamt’ al uit 1986) heeft een enorme lijst met aandoeningen en waardoor die zijn ontstaan – dat wil je niet weten! Je hebt alles zelf veroorzaakt. Zo staat er bijvoorbeeld dat je SLE krijgt omdat je je leven op wilt geven. Er staat dat je liever dood wilt gaan dan dat je voor jezelf op wilt komen. Is het echt zo dramatisch? Ik weet dat ik geen opgever ben, maar of ik zo graag niet voor mezelf opkom (dat doe ik wel eens niet, dat weet ik), maar dit lijkt me een tikje overdreven. Longproblemen ontstaan volgens Louise uit angst, angst voor het leven. Je vindt jezelf niets waard en je vindt dat je daarom niet het recht hebt om te leven. SCHRIK! Is dat echt zo? Ik weet het niet, ik vind het leven toch erg leuk … maar dit mag allemaal niet deren, ik besloot meteen maar een lijst te maken met alle positieve affirmaties die die nare ziekte-veroorzakende gevoelens op zullen heffen, in het kader van: ‘Baat het niet, het schaadt ook niet!’.
Allereerst staat op het positieve affirmatie-dieet dat je minstens 400x per dag tegen jezelf zegt: ‘IK WAARDEER MEZELF’. Slechts 400 keer, dus daar ben je zo mee klaar *lol*.
Deze zin is goed voor iedereen, want er zijn slechts weinigen op deze aarde die zichzelf echt waarderen. En deze basis schijnt al wonderen te kunnen verrichten. Een eitje dus om dit even te doen.
De andere zin die ook algemeen helpt is: ‘Liefde is overal en ik ben liefdevol en geliefd’. Hierbij stond niet ‘minstens 400x per dag!’ dus ik hou het op wat minder. Dan heb je nog de specifieke SLE-zinnen: 1) Ik kom makkelijk en vrijelijk voor mijzelf op 2) Ik eis mijn eigen kracht op 3) Ik hou van mezelf en waardeer mezelf en 4) Ik ben vrij en veilig.
Jajaja, al deze zinnen en nog een twintigtal andere waaronder zelfverzonnen zinnen als ‘Ik voel me fit en gezond’ en ‘Ik zit boordevol energie’ zeg ik nu zo vaak tegen mezelf dat ik er letterlijk bijna van doordraai. Als ik opsta, als ik sta te douchen, als ik ontbijt maak, als ik een boek lees (ja, dan ook, mijn geest doet nooit één ding tegelijk), als ik eet, als ik fitness, als ik tandenpoets, als ik ga slapen … en wie weet heeft bovenstaande er wel voor gezorgd dat ik me nu beter voel na die eerdergenoemde verhogen. Wie weet, en … als ik straks 100% ben genezen, want dat beweert Louise, dan laat ik het jullie allemaal weten en dan gaan we het vieren. Ik waardeer mezelf!:-)