Mmmm, Londen blijft een heerlijke stad, ook al kom je er voor de dertiende keer (en dertien is helemaal geen ongeluksgetal – integendeel meer een geluksgetal!).
Ditmaal werd het ‘midden in de winternacht’ en met de auto. Ik vertrok midden in een stroomstoring en als ik ergens chagrijnig van word, dan is het wel ‘niet kunnen douchen ’s ochtends’. Toch waren we iets na zessen op weg en vorderde de reis vlot.
In Londen was voor mij de uitdaging te zien hoe goed mijn conditie inmiddels is. Ik heb natuurlijk uitermate goed getraind. Als back-up had ik dan wel de rolstoel mee, maar die wil ik als het niet hoeft bij voorkeur ook niet gebruiken (hij stond al maanden stoffig te zijn). In de zomer gaat het ook gewoon ‘uitstekend’ maar in de winter met de kou wil het nog wel eens wat minder gaan.
We kwamen ’s middags aan en tegen de ochtendverwachtingen in liepen we Boxing Day- avond gewoon te shoppen in Westfield Shopping Centre (heel dicht bij ons hotel dus ideaal). De tweede dag werd een lange slenterdag over Oxford Street (altijd weer de grootste uitdaging – helemaal als je ook veel kleding wilt passen). Ik was ’s avonds hartstikke trots dat ik nog steeds op de been was en qua kleding kopen eigenlijk toen al helemaal geslaagd.
Maandag, de derde dag, werd een relatief rustige dag mede omdat we een redelijke tijd (anderhalf – twee uur) in de auto doorbrachten om naar Brighton te gaan (eten bij het beste vegetarische restaurant ter wereld (niet overdreven, zoek het maar na) Terre a Terre. En dag vier (ik was nog steeds ter been en kunnende) werd een museumdag en ’s avonds Keira Knightley in het theater (The Misanthrope) – dus zitten. Aan het einde van de dag was ik vol ongeloof: ik loop nog steeds! Ik zit nog rechtop! Ik kan vrijwel alles nog. Al dat trainen was dus zeker niet voor niets!:-)
Woensdag begon ik mezelf een beetje onverstandig te vinden. Dat gezeur over die grenzen he, in Beatrixoord, dat is me wel bijgebleven. Maar zolang je het gevoel hebt dat je iets kunt (en je overdrijft het niet) dan moet je het gewoon doen. Ik besloot die ochtend het mega-supermarktbezoek (ik hou van grote supermarkten als de Sainsbury’s, de Tesco en de Asda met kleding en aan de rand van de stad) toch maar in het karretje te doen. Ik wilde immers het shoppen ’s middags buiten liever lopend doen. Verdelen dus, die energie. En dat werkte uitstekend. Na een zittende ochtend was ik ’s middags en ’s avonds weer op de been.
De laatste dag moesten we nog steeds naar de Primark op Oxford Street en ook dat wilde ik liever lopend doen (veel praktischer), dat ging goed maar ’s middags had ik wel echt het gevoel nu teveel gedaan te hebben (een stedentrip van zeven dagen is ook niet niks, ik denk ook niet voor iemand zonder longproblemen en met een goede gezondheid). ’s Middags wilde ik de oude begraafplaats en het museum zittend doen. Uiteindelijk kwamen we daar nooit terecht maar ik heb een zeer energieke, fitte en productieve shopping-reis gehad. Ik ben trots: het is immers hartje winter!
Allemaal een zeer goed, gelukkig en vooral gezond 2010!