Soms, als ik in een hoopvolle bui ben, dan schrijf ik me wel eens in op een datingsite of… Tinder. Het is een combinatie van nieuwsgierigheid, wanhoop (waarom kom ik nou nooit eens een geschikte man in het echt tegen?) en de wens van het hebben van een relatie. Ik zette daar eigenlijk nooit bij dat ik iets heb (pijn… of iets niet heb: energie). Dat leek me ook ‘de kus des doods’ voor een profiel. Maar: er valt wel wat voor te zeggen. Je hoeft niet meer na 1 of 2 dates alsnog zelf het ‘chronisch ziek’-balletje op te gooien en dan kans te maken op afwijzing want: “Daar zit ik nu niet op te wachten.” Nee, wie wel hè?
Die datingsites voelen als een vleeskeuring. Waarschijnlijk voelen ze niet alleen zo, dat zijn ze ook. Je beoordeelt foto’s (liefst van diverse kanten gemaakt, en zonder zonnebril en petjes), leest profielen kritisch en wijst vooral af. Om allerlei redenen: woont te ver weg, spreekt geen Nederlands, heeft alleen maar avontuurlijke hobby’s, schrijft dat hij sensitief, introvert en rustig is (op zich heel fijne eigenschappen maar in een profiel schreeuwt het sociale beperktheid en een date die vrijwel niks zegt en geen initiatief neemt, vind ik niet aantrekkelijk). Ik denk dat ik best een aantal mannen weg’swipe’ die als ik ze ongedwongen in het echt was tegengekomen best leuk had kunnen vinden. Maar helaas ontmoet ik ze niet in het echt.
In het echt kom ik niet op zoveel plekken. Mijn fysieke toestand houdt me vaak van de straat en wel gewoon thuis of bij de fysio, de huisarts, de apotheek, in het ziekenhuis. Inspirerende plekken hè 😉 Als ik wel op andere plekken buiten de deur ben, kost me dat vaak veel energie en heb ik niet echt ruimte om om me heen te kijken maar ben ik meer bezig met of ik iets fysiek volhoud. Daarnaast knoop ik ook niet snel een gesprekje aan met een onbekende. Dat helpt ook niet mee.
Maar goed, waar ik eigenlijk over wilde schrijven is dus dat ik nu een profiel aan had gemaakt op Tinder en daarin had vermeld dat ik chronisch ziek ben. Dat intikken voelde wel een beetje als een killer voor het profiel, maar goed, toch interessant om eens te proberen. En ik vermeldde er meteen maar bij dat ik vegetarisch eet (ook daar hebben mensen lekker veel vooroordelen over). Ik kon deze test mooi vergelijken met de laatste keer dat ik Tinder probeerde en na 2 weken spontaan al mijn lopende gesprekken afkapte omdat ik er ineens geen zin meer in had. Zonde, want ik heb toen wat kanshebbers laten gaan.
“Jij bent gek!”
Deze ervaring met mijn 2.0 profiel was heel bijzonder. Op Tinder is het denk ik voor vrouwen niet zo heel moeilijk om matches te scoren. Ik was ook gewend aan na een paar uurtjes Tinder al teveel gesprekken te hebben lopen en moeten schiften. Dat gebeurde nu niet hoor. Ik kreeg wel matches, een stuk of 12, maar daarvan werd de helft vrij snel weer verbroken nog voordat ik de man in kwestie had gezien. Dat had ik nog niet eerder meegemaakt. Ik hoorde later dat mannen eerst foto’s beoordelen en vaak pas bij een match je profiel echt gaan lezen. Ooowwwh… 🙁
Van de matches die wel bleven staan, reageerden de meesten niet op een bericht en de andere gesprekken (3) liepen niet – dat is niet raar hoor, op Tinder.
Toen ik wat mensen vertelde over dit experiment kreeg ik verschillende reacties, van: “Hilarisch! Jij bent gek!” tot “Dat is eigenlijk best wel slim.” Iedereen was het er wel over eens dat je zo in elk geval wel kunt shiften.
“Je hebt het stukje van de afwijzing vanwege chronische ziekte al achter de rug”
De conclusie: mensen oordelen heel snel, en misschien nog wel extra op datingsites. Ze zullen van alles bedenken bij “chronische ziekte”. Logisch, dat zou ik zelf ook doen. Dat het een afknapper kan zijn, snap ik ook. Ik zou dat waarschijnlijk zelf ook vinden als ik fit en actief was en een druk leven had met verre reizen en avontuur.
Is het slim om het in je profiel te zetten? Een voordeel is zeker dat je later gedoe om het alsnog te moeten vertellen vermijd. Je hebt het stukje van de afwijzing om die reden al achter de rug en weet zeker dat de mannen die je nog wel benaderen het niet erg vinden.
Een nadeel is dat er misschien ook mannen zullen zijn die er als ze je nog niet kennen iets groots van maken, maar die als ze je een paar keer in het echt hebben ontmoet, het toch niet zo’n probleem hadden gevonden en er voor waren gegaan. Ik merk dat zelf ook: je wordt milder als je als een blok voor iemand valt.
Nog een reden om het misschien niet te vermelden, gaf een vriendin mij: “Er is toch niemand die al z’n negatieve eigenschappen en ingewikkelde bagage gaat vermelden in een profiel?” Uiteindelijk heeft iedereen lastige kantjes en ingewikkeldheden. Zo is het ook.
