Hehe, eigenlijk heb ik nog steeds niet helemaal door wat buitenspel is. Ik ben een vrouw hè. Ik ga vandaag twee blogs schrijven. Eentje over het revalideren en eentje over iets anders. Ik begin met iets anders! Twee weken geleden had ik een creditcard aangevraagd bij Visa. Volgens de website van de Visa-card hoefde je maar aan twee eisen te voldoen: 1. Je mocht niet geregistreerd staan bij het BKR in Tiel en 2. Je moet minstens €1100 bruto per maand verdienen. Nou, daar voldeed ik aan dus ik vulde een waslijst aan vragen in (en vroeg me ondertussen af: moeten ze dat echt allemaal weten?). Vorige week kreeg ik een afwijzing van de mensen van de Visa-card! Nee, het was niet zo dat ik ineens toch schulden had of geen cash op mijn rekening, nee, ik heb een ziektewetuitkering. IK BEN ZIEK! Mensen met een (ziektewet)uitkering mogen geen creditcard. Waarom niet? Joost mag het weten. Kennelijk ben je onbetrouwbaar. Je verdient immers niet je eigen inkomen. Ik was hier behoorlijk kwaad over en ik wil dan ook iets ondernemen (tegen Visa). Ik ben er alleen nog niet uit wat precies (ik heb niet zoveel energie, dat werkt niet echt mee dus). Een blog leek me dus een aardig begin. (Mensen, boycot Visa!)
In dezelfde week kwam ik er ook achter dat ik (los van het feit dat ik peanuts ‘verdien’ en dus geen geld heb) ik helemaal geen huis kan kopen in Nederland want ze verkopen niet aan zieke mensen. Daarvoor heb je dan eerst weer die gezonde partner nodig (of je eigen gezondheid). Heb ik het nu juist als ik hier opmerk dat zieke mensen voortdurend buitenspel worden geplaatst? Doen we niet meer mee? Zijn we soms niet goed genoeg? En dan heb ik het nog niet eens over de werkgevers die je niet willen als je hen de waarheid vertelt. Wanneer ik zulke onrechtvaardigheden ontdek dan hoop ik stilletjes maar dat meneer Visa ook eens ziek wordt en ook tegen deze dingen aanloopt want pas dan bedenkt men zelf eens iets te veranderen.