Het is alweer even geleden dat ik schreef over mijn laatste opvlamming en inmiddels ben ik alweer een paar weken herstellende. Hoewel dat lichamelijk prima gaat vanaf het begin (mede dankzij de colchicine), gaat het geestelijk soms wat minder. Ik vond het heel moeilijk te accepteren dat ik na zoveel maanden opbouw weer in 1 klap terug in het diepe was gegooid en er weer maanden voor me liggen waarin ik voor de zoveelste keer uit dat gat moet klimmen. En waarom eigenlijk… ik ben sip als ik me bedenk dat ik ieder moment weer verrast kan worden door een flinke ontsteking.
Dat laatste is me wel duidelijk. Er gaan er zeker nog meer komen. Met mijn interniste/reumatologe heb ik besproken hoe nu verder. We stoppen met de azathioprine want die is kennelijk niet effectief genoeg. Zonder immuunonderdrukker gaat volgens haar ook niet. Ze verwacht dan dat ik binnen 3-6 maanden een misschien nog wel heftiger ontsteking meepak. En steeds zal het of bij mijn longen of bij mijn hart of mijn gewrichten zijn. Ik was best zuur over dit nieuws. Haar voorstel nu: Cellcept. Die hebben we nog niet geprobeerd en de kansen lijken redelijk goed. Ik bouw nu de azathioprine af en dan beginnen we waarschijnlijk over een maand maar met Cellcept. Ik zeg dit zuchtend want aan de ene kant heb ik absoluut vertrouwen in mijn arts en aan de andere kant verlies ik door al het gemodder van vooral de laatste 10 jaar wel een beetje het vertrouwen in de Westerse geneeskunde. Ze hebben gewoon geen idee…
Voor sommige patiënten is dat vloeken in de kerk. Zeggen dat je niet 100% vertrouwt op de Westerse geneeskunde. Voor mij niet. We weten allemaal dat we niets weten. Toch? De Westerse geneeskunde is vooral reactief in plaats van pro-actief. Het kan je vooral helpen als je ernstig in de knoei ligt. Een heftige ontsteking? Geen probleem: we hebben antibiotica, prednison, nsaid’s … binnen no time is die ontsteking op fysiek niveau wel weer weg. Maar verder? Bij een auto-immuunziekte (en ook bij veel andere chronische ziektes) ben je dan niet bevrijd. Je lichaam is een broeinest en de bron is niet aangepakt. Dat komt omdat niemand weet wat die bron is. Het ontstaan van veel ziekten is een compleet raadsel. Voorkomen lukt dan ook niet. Het is afwachten tot het weer gebeurt en dan gaan ze weer onderdrukken. Maar wat als je lichaam je nou iets wil vertellen?
Hier gaan een aantal lezers afhaken, want die vinden dit bij voorbaat onzin. Maar is het wel echt onzin? En waarom beschouw jij het als onzin? Voor mezelf heb ik 1 regel: ik wil openstaan voor andere ideeën, andere zienswijzen en andere meningen.
Weet je nog dat mensen heel lang absoluut zeker wisten dat de aarde een platte pannenkoek was die het middelpunt van het heelal was? Dat sommige mensen Galileo (die meeging in de theorie van Copernicus) het liefst op de brandstapel gooiden? We houden soms veel te veel vast aan onze eigen ideeën en zijn te bang andere mogelijkheden te onderzoeken. Uiteindelijk heb je daar, vind ik, alleen maar jezelf mee. We weten alleen dat we niets weten, hè. En wat heb je nu eigenlijk te verliezen?
Ik ben nu aan het onderzoeken wat ik voor aanvullende therapieën kan gaan doen. En nee, ook ik sta niet open voor alles. Er zijn dingen die ik echt klinkklare onzin vind (maar da’s mijn gevoel). Er zijn ook genoeg dingen die ik best wil proberen. Ik heb bijvoorbeeld uitermate goede ervaringen met mijn Chinese acupuncturiste. Maar omdat ik even geen behoefte heb aan zoveel naalden in mijn lijf, ga ik niet naar haar toe. Ik heb gekozen voor de Ayurveda. Het sluit goed aan bij mijn gedachtenwereld en het is de oudste geneeskunde ter wereld (5000 jaar oud). Bovendien integreert het lichaam en geest. Ik weet zeker dat er een wisselwerking is. Een klein voorbeeld: als ik ongelukkig ben in mijn hoofd, voel ik me fysiek ook nog slechter. Ben ik vrolijk dan merk ik een stuk minder van de dagelijkse pijn. Dat herken je vast. Ik heb nu iets nodig dat me het gevoel geeft dat ik beter kan worden dan ik nu ben. Ik wil niet “in de wachtstand voor een nieuwe ontsteking”. Ik hou ervan de touwtjes in handen te hebben en pro-actief te zijn. Allemaal redenen voor mij om zelf actie te ondernemen.
Als er mensen zijn die dit lezen en van gedachten willen wisselen: graag!! Laat wat van je horen (mag ook via e-mail zoals velen van jullie regelmatig doen). Doei.
Hoi,
Precies wat je zegt, sommige therapieen vind ik wat vreemd. Daar heb ik ook mijn bedenkingen bij.
Wat ik je wel aan kan raden is Hypnotherapie. Als je opzoek bent om gelukkiger en fysiek beter te willen voelen is dat prima. dit kan ook niet te lang en een keer of 3 (meer vergoed de verzekering niet) is ook prima. Je ligt daar op een stoel/bank en er wordt wat vertelt daar moet je naar luisteren en dingen indenken. Aan begin dacht ik, wat moet ik hiermee. Er gebeurd niks. Je hoeft echt niet bij deze therapie onder hypnose wat mensen denken. Maar ik heb nu al meer keer ervaren dat het heel erg veel doet met je lichaam en geest. Bij de eerste sessies werd mijn hoofd ook echt helder en werd ik spontaan moe, de week erop merkte ik echt genezing. Dat duurt wel even. Bij de 2de sessies kreeg ik spontane huilbuien en voelde ik prikkels op mijn lichaam, raar gevoel in de maag enz.. heel raar. Snap nog steeds niet hoe het werkt, maar kan met zekerheid zeggen dat het WEL werkt. Succes.
hoi Janet, wat een leuke nieuwe blogpost van jou.
Ineens dacht ik weer: hoe zou het met Janet zijn?
Nou, je bent dus een duik aan het nemen in de wereld van de Ayurveda: spannend!!!
Ik lees in je stuk hierboven de worsteling van in welke behandelingen je je vertrouwen wil leggen: in of op welke kennis je wil varen.
Kennelijk ben ik niet de enige die haar neus meerdere malen gestoten gestoten heeft en zo te lezen ben ik niet de enige.
Er is ook zoiets als ongezond vertrouwen: maar ja: je moet eerst jezelf toch maar weer als proefkonijn beschikbaar stellen om erachter te komen of iets werkt of niet.
En elke keer denk ik het weer gevonden te hebben: die zoektocht bij mij is niet aflatend: zolang ik leef blijf ik naar nieuwe richtingen zoeken als ik last blijf houden bijv. van mijn spijsvertering (bij mij nogal een bottleneck).
De weg die ik nu ingeslagen ben: ongekookte groente en fruit eten voornamelijk en weinig vet en eiwitten.
Dit geeft me doorgaans al wat extra energie, ik slaap beter en het legt een minimaal beslag op mijn spijsvertering en ik val nog af ook zonder dat ik honger hoef te lijden.
Alleen ja: ik snak soms ineens naar voor mij verkeerde dingen zoals koffie en tomaten en ik geef er dan ook nog aan toe ook: onder het mom van : ik doe wat ik kan.
Tomaten die vind ik heel lekker maar daar ben ik dan weer allergisch voor.
Afijn: ik ben benieuwd naar je ervaringen met de ayurveda.
Fijne (rest van de) zomer voor jou!
groetjes,
Mai