Het is alweer even geleden dat ik voor het laatst iets schreef. Inmiddels ben ik helemaal van mijn rugpijn af en wel op een best bijzondere manier!
Ondanks dat ik al jaren geleden ben verhuisd, stond ik nog steeds ingeschreven bij de huisartsenpraktijk in mijn oude woonplaats. In december dacht ik dat de verandering er toch maar eens van moest komen: per 1 januari. Ik kende een huisarts die zou gaan werken bij een antroposofische praktijk hier in de stad. Ik had geen idee wat dat inhield en dat kon me eerlijk gezegd ook weinig schelen zolang ik maar een reguliere huisarts had die goed z’n werk deed.
Ik werd ingeschreven en begon me uiteraard toch enigszins te verdiepen in een en ander (ik ben té nieuwsgierig 😉 ) en toen ik voor mijn rug voor een tweede keer langskwam binnen één week (het werd almaar erger en de dagen zijn lang als je niet kunt zitten, staan en vooral liggen!) werd fysiotherapie wel een heel goede optie (ook al de suggestie van mijn internist waar ik die ochtend heen moest voor een halfjaarlijkse controle). Nu bleek de praktijk te beschikken over een (antroposofische) fysiotherapeut en die had aan het einde van die (vrijdag)middag een plekje voor mij. Daar zeg ik geen ‘nee’ tegen vlak voor het weekend.
Zonder ook maar iets te weten van het idee van deze fysio, liep ik ’s middags heen. Ik had geen hoge verwachtingen en ook een recept voor Diazepam gekregen. Het idee daarvan was de spieren in mijn rug door de nacht heen zo te verslappen dat ik goed zou kunnen slapen en een beetje pijnlozer wakker werd. De fysio bleek ook wel ‘ritmische massage’ te heten, zo heet fysio in de antroposofie. Het is een massage met verschillende oliën en zalfjes die op het ritme van jouw lichaam wordt gedaan. Mijn lichaam was kennelijk ‘heel traag’. Mijn eerste gedachte was: “Het zal allemaal wel, genees me en dan kan het me niet schelen dat dit nogal ‘homeopatisch’ of ‘zweverig’klinkt.” (Voor de goede orde: ik heb niks tegen homeopathie, maar ik ben over het algemeen niet geneigd er heel erg op te vertrouwen. Ik sta er wel voor open. Wie weet?)
Ik voelde me na de massage eerst heerlijk, dat duurde ongeveer een half uur. Nadat ik naar de apotheek was gerend en ook nog snel naar de Kruidvat moest vlak voor sluitingstijd was dat heerlijke ontspannen gevoel in mijn rug echt weg!
Na de massage is een rustmoment. 20 minuten lig je alleen in je donkere kamer te relaxen. Mevrouw fysio zei al: “Als je naar het toilet moet, ga dan gewoon!” Ik dacht: “Waarom zou ik moeten plassen? Ik ben net geweest …” (Natuurlijk heb ik geleerd dat voor je van huis weggaat je altijd nog even naar de wc moet gaan *lol*)
Net voor ze de deur opende omdat de 20 minuten voorbij waren zat ik rechtop op de tafel: ik moest echt heeeeel nodig. “Dat wist ik wel,” zei ze. “Dat zijn de afval- stommen uit je rug die via je nieren verdwijnen.” Hmmm. Hocus Pocus?
’s Avonds las ik de bijsluiter voor de Diazepam en besloot ik dat ik dit middel echt NIET wilde nemen. Alleen al de potentiële bijwerkingen maakten me vreselijk bang. Het enige ‘geruststellende’ was dat de bijsluiter aangaf dat Diazepam een andere naam is voor Valium en dat kende ik nog uit 1996 – het begin van de SLE. Dat had toen totaal geen effect op mij. Ik moest die avond voortdurend plassen en nee ik dronk niet steeds thee of water …
Ik kwam de nacht redelijk door met kruiken, hittepitten en wat paracetamol (voor de schijn), en naar de wc gaan en de volgende dag ging het aardig, alhoewel ik de hele ochtend nog naar de wc liep. Toen besloot ik maar heel veel water te gaan drinken zodat ik nog meer kon ontgiften. Als dat het geheim is … Ik zat verder twee keer per dag voor de rode lamp (dat deed ik al enkele dagen) en overdag bewoog ik mijn rug en schouders zoveel mogelijk om alles los en soepel te houden. ’s Nachts besloot ik toch tot een Diazepam alleen maar omdat het me niet lekker zat dat mijn ‘angst’ voor de bijwerkingen zo groot was dat ik het middel niet had durven nemen. Onder het motto: stel je niet zo aan! nam ik er toch een. De volgende ochtend was ik goed uitgerust en had ik bijna 10 uur achtereen geslapen, wow!:-) Mijn rug was ‘los’ toen ik opstond en ik had duidelijk minder pijn. De fysio?!
Dinsdags had ik weer een fysio-afspraak en ik vertelde dat ik me echt veel beter voelde. Ik had eigenlijk verwacht dat ik zou moeten vertellen dat ik echt helemaal niets merkte van de behandeling en dat vind ik altijd zo sneu. Maar nee, ik voelde me zelfs bijna genezen. Ik onderging de massage nu gemakkelijker en genoot er gewoon van (een gewone massage kost meestal nog redelijk wat, dit kreeg ik zomaar cadeau:-) ). De volgende dag kon ik concluderen dat ik zo goed als genezen was.
Toen we het daar bij de derde keer over hadden zei ze dat het zelfherstellend vermogen van mijn lichaam erg hoog lag. Ze dacht dat dat mede kwam door de intensieve revalidatieperiode die ik had ondergaan. Oké, dacht ik: dat is echt super. Misschien verklaart dat dat ik verder de winter zo goed doorkom!
Nu heb ik vanmiddag net de laatste (4de) massage gehad en ik vind het best jammer dat het voorbij is. Ik kan alleen maar zeggen dat deze magische fysio echt het proberen waard is en je hoeft niet bij een antroposofische praktijk aangesloten te zijn om op deze heerlijke en gemakkelijk/luie manier van je klachten af te komen.