Wanneer je opgroeit in het westen, word je groot gebracht met het idee van de ‘maakbare wereld’: als je maar hard genoeg werkt, kun je alles bereiken wat je wilt. Maar is ons leven wel zo maakbaar als we denken?
Al vroeg had ik mijn leven uitgestippeld: ik zou een werkende moeder worden (32 uur per week), met een succesvolle carrière (bij voorkeur werkend bij een landelijk (glossy) tijdschrift, man, kinderen, koopwoning, misschien een vakantiehuisje in Andalusië of Toscane … en veel mooie vakanties. Als je het maar graag genoeg wilt en hard genoeg zwoegt, dan moet het lukken toch?
Ik las massa’s en massa’s zelfhulpboeken (en schreef er zelf ook 1) en raakte geïnspireerd door succesverhalen. Het leek zo simpel. Ik was al ziek, maar ik bleef dromen. Als ik dan niet 32 uur kon werken, dan maar 24 uur. En niet in dienst bij een werkgever? Dan maar een eigen bedrijf. Die koopwoning, die man en die kinderen … dat kon nog wel. Ik geloofde sowieso niet in kinderen voor je dertigste.
En als je dan 36 bent en beseft dat het allemaal niet lukt? Dat je je dagen grotendeels in bed doorbrengt en dat je wat je ook doet maar niet de volledige regie over je ziekte in handen krijgt? Dan voel je je machteloos. Een mislukking … één van die weinige mensen die het kennelijk niet lukt om een droom te verwezenlijken terwijl het volgens de boekjes zo makkelijk is.
“Maar de waarheid is dat veel mensen helemaal niet zo geslaagd zijn.”
Maar de waarheid is dat veel mensen helemaal niet zo geslaagd zijn. We leven gewoon ons leven. Met bergen en dalen. En het enige wat er daarin eigenlijk echt toe doet is dat je van dag tot dag je fijne momenten ervaart.
Is er iemand nu echt zo blij geworden van bakken geld? Werken tot je er bij neervalt? Een interessante titel of functie-omschrijving? Een groot huis? Poepluiers? Een baby die je ’s nachts wakker houdt? Een tas van Prada? Nee, wij mensen worden blij van een gezellige middag met vrienden, een bbq op het strand, een boswandeling, tikkende regen op het raam, warme chocolademelk als je net buiten in de vrieskou hebt geschaatst, de glimlach van je oma of van je peuter, zomaar een bos bloemen krijgen, iemand blij kunnen maken, keihard lachen met pijn in je buik …
En als je die dingen elke dag ervaart, volgens mij ben je dan echt geslaagd in het leven.
