Sinds mijn laatste blog ben ik eigenlijk alleen maar flink ziek geweest. Zoals ik al aankondigde, kreeg ik alweer de griep, dit keer ook buikgriep. Dagenlang was ik vreselijk duizelig, misselijk en had ik buikpijn. Eten deed ik haast niet meer, dat zou er toch weer uitkomen. De huisarts vond dat hoe lang het ook duurde (een week), ik zou het moeten uitzieken. Dankzij de vele medicijnen die ik al gebruik, was het voor mijn maag een nog grotere klap. Door de medicijnen heb ik al regelmatig maagklachten. Terwijl ik de vorige keer nog schreef over het abnormale hongergevoel is dat inmiddels omgeslagen in juist veel te weinig trek. Ik eet nu de helft van wat ik ‘vroeger’ at. Klaagde ik vorig jaar nog dat ik door de prednison bijna 80kg woog, nu weeg ik net 68kg. En op dit moment moet ik eerlijk zeggen dat ik dat gezien de omstandigheden te weinig vind.
Die griep heb ik gelukkig al een paar daagjes achter de rug. Na niet minder dan één dag van kunnen zeggen dat ik weer hersteld was, begonnen mijn longen vreselijk zeer te doen. Ik had nog een afspraak bij de huisarts voor een ontsteking (knobbel in mijn lies, ook al sinds januari) dus ik kon meteen even naar mijn longen laten luisteren. Nu klinken die altijd schoon en dat was dit keer ook zo, maar ik vertrouwde er nu ook op dat het inderdaad geen ontsteking was maar de nasleep van vijf weken kwalen en vijf weken van helemaal niet fit zijn. Dat bleek inderdaad zo, want nu na flink wat rust blijkt het vanzelf een beetje bij te trekken. Ik ben nog maar niet aan het sporten geslagen want mijn lichaam kan niets hebben. Behalve dan Davitamon Weerstand, want dat potje koester ik nu. Met die griepprik erbij, had dit volgens mij allemaal nooit hoeven gebeuren en als je eenmaal minder weerstand hebt of ‘ziekig’ bent, dan lijkt alles ineens als een koude douche over je uitgespoeld te worden. Ik hoop maar dat het universum mij voorlopig wat rust gunt.
Geestelijke rust heb ik er in elk geval niet van gekregen, en vandaar ook de titel van deze blog. Vertrouwen in je lichaam is heel belangrijk om goed te kunnen functioneren en ik heb gemerkt dat ik op dit moment lijdt aan een ‘ernstig gebrek aan vertrouwen in mijn lichaam’. Keer op keer liet het me overdag in de steek en gaf me het me ’s nachts slapeloze, duizelige en misselijke nachten en veel pijn. Iedere keer als ik dacht: nu is het voorbij, kwam er haast binnen 24 uur een nieuwe kwaal naar boven. Nu leef ik van dag tot dag, iedere dag weer iets nieuws verwachtend omdat dat immers constant gebeurde de afgelopen vijf weken. Dit gevoel is heel vervelend en maakt me ontzettend onrustig. Het enige wat ik voor mijn gevoel op dit moment kan doen is kleine stappen maken naar mijn normale leven en zo langzaam weer het vertrouwen opbouwen. Wanneer ik weer een tijdje fit ben, heb ik het volste vertrouwen dat ik wel weer zal gaan geloven in het kunnen van mijn lichaam, maar op dit moment ben ik dat (begrijpelijk denk ik) wel even kwijt. Ik hoop dat ik de komende tijd weer een beetje conditie opbouw, dat mijn eetlust weer wat terugkomt (nee, niet dat abnormale hongervoel – maar dat schijnt perfect te passen bij de symptomen van buikgriep!), dat ik weer energie heb en me echt fit voel en dat ik maar weer mag geloven in mijn lichaam. En ik hoop dat jij dat ook mag. Soms lijkt het leven wel ‘tanden op elkaar en doorbijten’ maar meestal komt daarna weer een hele leuke periode.