Terwijl ik voorheen altijd stopte met sporten zodra het fysiek minder goed ging, besloot ik dat een verandering misschien gewenst was. Iedere keer maar weer mijn hele fitnessregime opbouwen (want tegenwoordig wel minstens 5 dipjes per jaar) zorgde er alleen maar voor dat ik niets verder kwam met mijn uithoudingsvermogen. En waarom ging ik er automatisch vanuit dat sporten mijn fysieke conditie nog verder achteruit zou laten gaan? Tijd voor een 360 graden verandering dus, als test.
Gezien dat het steeds maar niet echt wil met mijn gezondheid (dit jaar en vorig jaar) had ik testperioden genoeg. Ik besloot er begin september voor te gaan: iedere dag minimaal een half uur lopen of ongeveer dezelfde tijd doorbrengen in het fitnesscentrum en dan vooral spierkracht opbouwen. Een half uurtje is wel een stuk minder dan ik op fitte dagen doe, maar het leek me heel redelijk.
Het was niet ‘leuk’. Maar sporten vind ik meestal niet leuk. Het was pijnlijk, maar dat is het op fitte dagen vaak ook wel een beetje. Ik was moe, daardoor sleepte ik me er maar moeizaam doorheen. Maar ook daar is feitelijk niets nieuws aan. Ik deed het gewoon. En het ging niet beter of slechter dan anders. Op de bank voelde ik me ook al prut. Dan kan ik me toch net zo goed prut voelen terwijl ik zorg dat er wat meer rek in mijn longen komt? Dat laatste is dan ook nog weer nuttig!
Na een dag of 6 ging ik me beter voelen. Echt! Ik kon het bewegen weer langer volhouden en ook de alledaagse dingen gingen weer iets beter. Dat maakte dat ik nu geloof dat blijven bewegen wel heel veel voor je kan doen. Echt, je voelt je anders toch ook al prut?
Vanochtend ben ik dan ook gewoon gegaan. Maakte niet uit dat ik het liefst in bed zou willen blijven liggen. Bewegen doet goed. En ik hoop dat ik me over een paar dagen weer wat fitter voel.