• Door naar de hoofd inhoud
  • Spring naar de voettekst

Janet Bouwmeester

Ziekelijk Gelukkig

  • Blog
  • Ziekelijk Gelukkig
  • Over
    • Over Janet
    • Over Ziekelijk Gelukkig
  • Werk met mij
    • Redacteur nodig?
    • Tekstcorrectie/taalredactie
    • Gastspreker of workshop?
    • Hulp bij je boek
    • Social media redacteur
    • Correctie Engels
    • Portfolio
  • Hulpbronnen
    • Voordelen van ziek zijn
    • Micro-genieten
    • Links
    • Boekreviews
  • Contact
  • Nieuwsbrief
  • Privacyverklaring

De snelweg en de ventweg

07/11/2013 door janet 1 Reactie

Een paar weken geleden zag ik het ineens voor me: ik reed in mijn autootje op een ventweg. Ik heb dan wel geen auto en rijden doe ik ook vrijwel nooit meer, maar toch zag ik mezelf daar rijden. Naast me was een snelweg. Ik zag het verkeer voorbij razen, snelle auto’s. Ze gingen zo hard dat ik ze niet bij kon houden. Dat mag natuurlijk ook helemaal niet, tuffend op dat ventweggetje. Ik keek wat om me heen, had voldoende tijd dieren in de weilanden waar te nemen, de reiger in de berm, de boer die werkte op het land, het boerenerf met spelende kinderen, ik zag de zon, deed het raam open, snoof de frisse lucht op (de snelweg was best ver weg ;))…

Eigenlijk helemaal zo gek nog niet!

Maar dat dacht ik niet toen ik net met mijn auto van de snelweg was gereden en op die trage ventweg terecht kwam. Toen ging alles me te langzaam en kon ik alleen nog maar kijken naar waar ik vandaan kwam en denken aan waar ik heen zou willen gaan. Nu kijk ik vooral om me heen, en natuurlijk een beetje vooruit, anders verlies ik richting en lig ik straks op de kop in de sloot. Nu vraag ik me af: was het daar op die snelweg nou wel echt zo geweldig? Was er niet teveel lawaai? Teveel getoeter? Teveel geërgerde gezichten? Teveel uitlaatgassen en te weinig zien waar je eigenlijk bent?

Die ventweg is best een fijne plek,

en zo nu en dan, wanneer je wat hectiek nodig hebt,

dan neem je plaats op de bijrijdersstoel van één van die snelle auto’s. Totdat de benzine op is en dan rust je uit in het zonnetje in de berm, starend naar de koeien.

Categorie: Psychologisch inzicht

Lees Interacties

Reacties

  1. Karin zegt

    08/11/2013 om

    Hoi Janet, wat geweldig omschreven, zo voel ik het ook wel een beetje. Jammer dat het soms wel lijkt of die ventweg steeds smaller wordt.

    Beantwoorden

Geef een antwoord Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Footer

Over Janet

Mijn doel is om jou te inspireren en je leven een klein beetje mooier te maken. Een eerste stap daarin is mijn boek 'Ziekelijk Gelukkig; Positief leven met een chronische ziekte'. Ik geloof dat we zelf voor een groot deel verantwoordelijk zijn voor ons eigen levensgeluk. Op een gegeven moment kun je bij de pakken neerzitten, en je kunt zelf de …

[Lees verder] overOver Janet

Blogarchief

Tags

'nee' zeggen aandacht afvallen afweersysteem auto-immuunziekten belumimab benlysta brandende voeten corona dankbaarheid dip dromen energie energietekort erythermalgie erythromelalgie focus fysiotherapie genieten gezond zijn herstel hoop leven in het nu lupus medicijnen medicijngebruik meditatie ontspanning opbouwperiode optimisme opvlamming pericarditis persoonlijk positiviteit prednison prioriteiten psychologie rituximab rust self care sle slechte dag werk ziek zijn zzp-en

Zoeken in deze site

Copyright © 2023 · WordPress · Log in