De eindstand: afvallen met prednison (3)

In het voorjaar schreef ik twee blogs over afvallen na langdurig prednisongebruik. Daarvoor had ik al regelmatig geconcludeerd dat afvallen én prednisongebruik een hele slechte combi zijn. Het lukt mij zelfs niet af te vallen op 5mg prednison, maar misschien zijn andere mensen hierin wel succesvoller? 

Ik heb het geluk dat mijn artsen (meervoud want ik ben in 5 jaar 4x van internist/reumatoloog gewisseld) mij steeds tot nul laten afbouwen omdat ze geloven dat dit beter is dan langdurig op een lage dosis blijven (die toch niks voor mij doet). Zelf ging ik ervan uit dat het echte afvallen pas zo’n 2-3 maanden na het stoppen met de prednison (op 30 januari 2016) zou gaan beginnen. Voor mijn gevoel lag mijn hele stofwisseling namelijk overhoop en moest de prednison echt helemaal uit mijn lijf (dat kan maanden duren!).

Bij de eerste blog (eind maart) woog ik 83 kg en was ik 2 maanden prednisonvrij. Ik had het gevoel dat de vaart er nog niet echt inzat en besloot de hulp van een diëtiste in te roepen. Dat werkte goed: ik ging op haar advies minderen met kaas, olie en boter. In de tweede blog woog ik 79 kilo en was ik tevreden met de start. Daarna heb ik niet meer geblogd over mijn voortgang. Dat kwam mede omdat ik in de ban was van een nieuwe opvlamming en ik daarna heel chagrijnig werd dat het maar niet wil vlotten met mijn conditie.

Ergens aan het einde van de zomer bereikte ik mijn streefgewicht van zo’n 72/73 kilo. Dat is een stuk meer dan ik voor de prednison woog, maar ik vond het eigenlijk wel goed zo. Al mijn oude kleren pasten weer en mijn buik was een stuk slanker. Bovendien kon ik bij winkels waar de XL een kleine maat 42 is, weer in die maat. Dus een tevreden Janet.

En toen kreeg ik halverwege november een voedselvergiftiging en woog ik ineens 68,5 kilo. En dat was in eerste instantie mijn streefgewicht en het gewicht dat ik zo’n beetje had voor de prednison. De 15 kilo afvallen is dus daadwerkelijk gelukt.

Inmiddels is mijn stofwisseling weer helemaal de oude want wat ik ook eet, ik kom niets meer aan (dus ik eet weer net zoveel boter als vroeger ;-)). Maar of ik nu heel gelukkig wordt van zo’n 69 kilo wegen? Het doet me goed dat ik eruit zie zoals mezelf, zonder de invloed van heftige medicatie. Ik ben ook blijer met mijn buik. Maar ik heb geen kont meer in een spijkerbroek en ook mijn beha-maat is 1 maat kleiner. Ik zie er smal uit in mijn gezicht. Dubbel gevoel dus. Ik denk dat veel mensen er met een paar kilootjes meer soms net wat gezonder uitzien, ik dus ook.

De eindconclusie op basis van mijn ervaringen:
– Afvallen gaat prima zodra je gestopt bent met de prednison.
– Geef het daarna zo’n 2 maanden voor het echt op gang komt.
– Als je het in je eentje niet ziet zitten, zoek dan de hulp van een goede diëtist.
– Ga geen rare diëten doen die je toch niet vol kunt houden.
– Je eigen basis stofwisseling keert terug na maanden zonder prednison.
– Je oorspronkelijke gewicht is niet altijd het gewicht waarop je op je mooist bent. Kijk gaandeweg wat je prettig vindt.
– Er is hoop!!