Bij de vorige blog ongeveer een maand geleden leefde ik nog in enorme ongerustheid over het verkrijgen van een virus (zoals de Mexicaanse griep). Inmiddels heb ik de eerste inentingsronde achter de rug en keerde de rust weer terug in mijn leven. Ik besefte dat het ook weinig zinvol is je leven te laten draaien om angst. Ook handelen vanuit angst is niet een interessant uitgangspunt voor het leven.
Ik was erg voorzichtig met wat ik deed en wie ik bezocht maar nu we een maand verder zijn en ik wel door heb wat ik niet zo moeten doen (het risico opzoeken) lijkt een alledaags leven echt geen kans op griep in te houden (bovendien schijnt het ook al een aflopende zaak) en ben ik weer gerust. Ik ga gewoon door met waar ik mee bezig ben. En dat is al sinds enige tijd mijn boek. De deadline komt steeds dichterbij en ik vind het ook steeds spannender worden.
In mijn hoofd maak ik schema’s over hoe ver ik zou moeten zijn, en soms (zoals dit weekend) loop ik dan voor mijn gevoel heel erg achter zodat ik dan de halve zondag aan het werk ben. En dan komt er weer zo’n rustig moment waarop ik weet dat als ik zo doorga ik die deadline precies ga halen – geen dag eerder maar ook geen dag later en dat is goed.
Ben benieuwd naar je vervolg en ik vind je stoer!