De laatste maand voel ik me net een plofkip. Mijn gezicht heeft weer abnormale proporties aangenomen dankzij de prednison en iedere keer als ik in de spiegel kijk – vooral als mijn haar vastgebonden zit – word ik niet blij. Mensen in mijn omgeving beamen ook de toch wel grote omvang van mijn gezicht – en het is maar goed ook dat ze dat beamen want van iemand die toch nog zou proberen te ontkennen of af te zwakken word ik niet blij. Het is wat het is.
Ik ken wel wat trucjes om de bolle wangen enigszins te verbloemen maar ze blijven aanwezig: voller haar, rode lippen, meer oogmake-up, grote oorbellen, afleidende sieraden en kleren, vooral geen roodtonen (oeps, ik had mijn haar in december per ongeluk roodbruin geverfd, heel slecht idee met die rode wangen. Gelukkig was het uitwasbaar – na 24 wassingen!!). Ook ga ik nu vooral niet naar de kapper want alles korter dan schouderlengte benadrukt alleen maar mijn gezichtsvorm. Dat heb ik gezien op oude foto’s toen ik een keer per ongeluk, vlak voor ik startte met een flinke dosis prednison, ging voor een boblijn. Die kon ik niet snel genoeg uit laten groeien!
Nu ben ik vandaag van 20 naar 15mg gegaan dus we komen dichter in de buurt van een ‘weer enigszins normaal’ lichaam en ik merk hoe belangrijk ik dat vind: Me normaal en goed voelen in mijn eigen lichaam. Van 20 naar 15mg is een grote stap die vaak gepaard gaat met enig horten en stoten maar toch wil ik er niet langer over doen dan nodig is, door bijvoorbeeld een tussenstap van 17,5 mg te nemen, als die tussenstap betekent dat ik niet over 3 weken mag dalen van 15 naar 10 mg – een nog grotere stap.
Over die volgende stap dub ik nog. Hij is misschien te groot. Mijn arts vindt het prima als ik ‘m in één keer neem (dan zijn we er maar klaar mee) maar ik heb ook tips gekregen over kleinere stappen – 15, 14, 13, 12, 11 en dan 10. Maar hoe lang blijf je dan op al die extra tussenstations? 2-3 weken per keer? Dus dan loop ik nog zoveel extra maanden met dit plofkip gezicht rond? En niet te vergeten: per 2 weken kom ik een kilo aan! Nah-ah, dat gaan we niet doen. Daar voel ik helemaal niets voor. Misschien een stapje 12,5mg, dat is nog te overwegen … En dan het goede nieuws: de azathioprine blijkt aan te slaan dus wellicht betekent dat echt een einde van de prednison. Dat hoop ik want ik vind het (soms) een onmenselijk medicijn.