Bij het huidige nummer van Flow Magazine kreeg ik een schrijfschrift cadeau. Normaal gesproken doe ik niets met de cadeautjes die bij de Flow zitten, maar op de een of andere manier was ik dit keer toch getriggerd te gaan schrijven.
Het schrijfschrift heeft voor 30 dagen schrijfopdrachten en wilde ik eerst nog wachten op de eerste van de maand (omdat dat zo’n mooie startdag is), begon ik toch op de datum dat ik de Flow las: 19 januari. De schrijfopdrachten zijn divers maar hebben de basis in ‘mindful analysis’ en werken naar een doel toe: jou zover krijgen dat je je dromen tot leven laat komen. In de eerste twee weken ben je voornamelijk bezig met schrijven over jezelf, je omgeving, je achtergrond, je wensen, dromen en verlangens. Best leuk om daar iedere dag een paar regeltjes over op te schrijven en over het algemeen ben je binnen 5 minuten klaar.
Na een aantal dagen, echter, begon ik een patroon te zien en raakte ik wat geërgerd: bij de beantwoording van vrijwel iedere vraag/schrijfopdracht zag ik mezelf alweer schrijven over mijn ziekte. Was het eerst nog heel minimaal – Wat heb je vandaag gedaan? Gesport, medicijnen innemen, bloed prikken, middagdutje – werd het geleidelijk aan steeds meer: Wat zijn de belangrijkste gebeurtenissen in je leven geweest? Wat zijn de belangrijkste thema’s en onderwerpen in je leven? Waarvan denk je: blij dat het voorbij is? Waar verlang je naar terug? Wat heeft je het meest gemaakt tot wie je nu bent? Wat heeft je het meest belemmerd te worden wie je graag wilde zijn? Tja, na een tijdje word ik er toch wel een beetje zat van dat ik steeds maar weer zat te schrijven over hoe ik lupus kreeg en hoe alles toen veranderde.
Ik besefte nu ineens toch wel hoeveel impact ziek worden op je leven heeft. Op alle vragen speelde in het antwoord lupus een rol. Dat maakte me toch wel een beetje triest en ik ging me afvragen hoe mijn leven er dan zonder ziekte uit had gezien. En dat vind ik heel moeilijk. Eigenlijk heb ik geen idee en kan ik me er geen voorstelling van maken. Misschien komt dat omdat ik nog niet volwassen was, toen ik ziek werd. Ik ben nooit een volwassene geweest zonder ziekte, heb dus nooit kunnen zien hoe dat geweest zou zijn. Maar op de vraag – waar verlang je naar terug? – antwoordde ik toch: nergens naar. Ik verlang niet terug en ik kijk niet terug. Het is wat het is en er is niets anders dan hoe het nu is.
En toch, als ik klaar ben met het schrijfschrift (nog 4 dagen te gaan!) heb ik voor mezelf nog een opdracht bedacht: ik ga mijn leven herschrijven zonder ziekte, op papier. Voor mezelf, als opdracht. Om te zien of ik tot iets anders of beters kom. Daarvoor zal ik mijn rijke fantasie gaan gebruiken! 😉
Hoi Janet, toevallig volg ik een blog van iemand die ook deze vragen van de Flow heeft beantwoord. Ik vond het erg leuk want het zette ook mij aan het denken. Ik denk dat als je chronisch ziek bent er niet aan ontkomt dat dat een grote impact heeft op de rest van je leven. Bij bij in ieder geval wel.