De lunch is op, er hangt een rookwolk in mijn woonkamer (vieze oven) en het is weer tijd voor een nieuwe blog. Ik zit vol inspiratie!
‘Ik zou dit niemand aan willen doen,’ zeggen mensen vaak. Als je je ziekte of je rottige leven weg zou kunnen geven, dan moet je eigenlijk altijd zo beleefd zijn om dat niet te willen doen, want: je gunt anderen alleen maar het allerbeste en niet dat slechte wat jou is overkomen. Eigenlijk is het ongehoord te zeggen dat je met alle liefde van de wereld jouw conditie weg zou willen geven. Maar … waarom zou je het niet doen als je de kans kreeg? Zieken onder ons, als er een mogelijkheid was, dan kon je vast wel iemand vinden die het misschien niet verdiende maar waarvan jij er niet mee zou zitten als die het nu voortaan had en jij de gezondheid an iemand anders ervoor terug zou krijgen.
Eigenlijk doet het er helemaal niet toe wie het krijgt, want jij hebt het immers ook gekregen (ongevraagd en ongewenst) en dat zou suggereren dat het juist NIET erg was dat jij het kreeg. Moet je het daarom ook maar behouden?
Helaas is er geen magie of wondermiddel die ervoor kan zorgen dat we onze ziekte weg kunnen geven. Als dat wel zo was dan wist ik het wel. Weggeven voor 1 of 2 dagen lijkt me als begin wel wat. Ik zou het dan met een gerust hart door kunnen geven aan vrienden, familie of kennissen die wel eens echt willen weten wat ik doormaak. Ik kan dan twee dagen feesten en de persoon die het van me overneemt ligt als verlamd en angstig in bed. Maar ‘geen zorgen’: Het voelt wel eng aan, maar er gebeurt in feite niets engs. Je went er wel aan. Je gaat niet zomaar dood. Je krijgt ook geen hartaanval. Nee, alles wat je nu voelt hoort er gewoon bij en wordt als ‘normaal’ gezien.
Eigenlijk zou ik het niet maar slechts 2 dagen weg mogen geven. Om er echt mee te leven zou je het minstens een maand moeten hebben. Dan kun je eraan wennen, dan kom je langzaam maar zeker uit bed en dan ga je dingen proberen, pijn of niet. Je maakt je de ziekte dan pas eigen, en dat is eigenlijk wat ik zou willen zien. Ben ik nu stout (nee, geen Heleen van Royen stout) dat ik mensen best mijn ziekte gun? Ik hoop het niet. Ik hoop alleen dat ik het net zo min heb verdiend. Dat het mij ook niet was gegund.