Inmiddels ga ik de vijfde week van mijn longrevalidatie in het UMC Groningen tegemoet. Ik ging erin met het idee “Baat het niet, dan schaadt het <hopelijk> niet” maar ik merk ook dat ik er meestal, stiekem – weggestopt achterin mijn gedachten – helemaal niet zo luchtig over denk. Ik ben soms bang, heel bang. Wat als het niet lukt? Wat als ik niet meer op een veel beter niveau terecht kom en als dit het is? Dat ik altijd maar die rolstoel mee moet als ik eens iets leuks wil doen buiten de deur. Wat als …?
Tot nu toe mag ik niet wanhopen: ik boek gestaag resultaat. Ik kan op een steeds hoger niveau fietsen, mijn hartslag is al flink naar beneden gegaan en mijn spieren en gewrichten reageren ook beter. Mijn ademhaling is onder controle en ik hijg veel minder. Ook buiten, in de praktijk, merk ik dat zeker. Een fietstochtje van 2km per enkele reis voelt al als een eitje (als er geen wind is hè ;)). Echt super! Maar mijn dagelijkse conditie schommelt heel erg. De ene dag lijk ik de wereld aan te kunnen en kan ik wel bijna twee uur lopen en heb ik daarna niet vreselijk veel pijn, de andere dag ben ik een half uur na het opstaan (en een douche en een flinke afwas) gewoon moe. Echt moe. Moe = pijn. Op die momenten begint het zorgen maken … Het optimisme na een goede revalidatiemiddag is als sneeuw voor de zon verdwenen. Een stemmetje in mijn hoofd zegt: het lukt je toch niet. Het is onrealistisch te denken dat je weer een stedentrip of vakantie zonder rolstoel kunt doen. Je moet steeds na 2 uur rusten… En daar word ik verdrietig en bang van.
Ik sta al vier weken op het punt ‘The fear cure’ van Lissa Rankin te bestellen. Misschien kent u haar van ‘Meer brein, minder medicijn’. Deze Amerikaanse arts heeft onlangs dus een heel boek geschreven over hoe angst en zorgen je positieve herstel flink in de weg staan. Dat lijkt me precies wat ik nodig heb. Geen zorgen maken, gewoon doorgaan en zien wat er van komt.
Iemand belang bij een review met de belangrijkste suggesties en tips van Lissa als ik ‘m eindelijk besteld, en natuurlijk gelezen heb?
Jose zegt
22/03/2015 ophoi Janet,
Je verhaal is zo herkenbaar ( revalideer ondertussen een jaar en heb nog wel een jaar te gaan) ook ik ervaar die angst als het even niet lukt en oei wat pakt me dit mentaal keer op keer en dat is voor mijn lijf super slecht. Lees extra spanning opnde spieren is onnodige enegrie verspilling en dat wanneer er geen energie is . Ben nu drie uur per dag op. Ben best benieuwd maar daar betreffende boek, ga eens kijken naar info.
Jij veel sterkte!
Janet zegt
23/03/2015 opHoi José, wat een lange revalidatieperiode heb jij! Dat lijkt me echt doorzetten en volhouden. Heel veel succes!! En dankjewel. Groetjes, Janet
Antoinette zegt
22/03/2015 opOok weer herkenbaar,dat wanneer de ene dag veel lukt en de ander niet,dit angst oproept… Maar ondanks de angst ga je toch door,dat is goed! Maar ben benieuwd hoe men erover denkt en wat te doen in het boek… Had er nog niet van gehoord maar mocht je hem lezen,heb ik wel oren naar een review en tips hoor!
Succes met revalidatie,zet hem op!
Janet zegt
23/03/2015 opDankjewel Antoinette. Ik heb het boek zojuist besteld. Ik ben erg benieuwd. Binnenkort volgt dus meer info en hopelijk wat nuttige tips op de site. Groetjes, Janet
Antoinette zegt
23/03/2015 opHallo Janet,
Ik ben ook erg benieuwd en zal je site en Facebook in de gaten houden. omtrent het boek en eventuele tips! En natuurlijk ook om te weten hoe je revalidatie gaat!
Ik heb laatst blogs van je terug zitten lezen en je hebt je er keer op keer goed bovenop weten te knokken, dus ik heb er vertrouwen in, dat dit je weer lukt hoor! De wil is er en dat is al meer dan de helft van het proces!
Groetjes Antoinette