Gisteren heb ik een feestje gevierd. Een feestje omdat ik 16 jaar geleden ziek ben geworden. Eigenlijk een jubileum dus. Misschien vind je het raar dat ik dat heb gevierd (ik heb de eerste 15 jaar ook niets gevierd) maar ineens zag ik het licht: het mag, het moet! Er zijn zoveel goede redenen te bedenken …
Mijn moeder wilde me niet feliciteren met dit ‘onheuglijke’ feit. Sommige mensen wisten niet zeker wat ze moesten zeggen, maar ook kreeg ik veel steun en plezierige wensen. Alles is oké. Voor mij was het een bijzondere dag. Ik ben naar de kapper geweest, ik heb een cadeautje voor mezelf gekocht (een cd met geleide meditaties), ik heb zelf een heerlijke lunch klaargemaakt en ’s avonds ben ik uit eten geweest plus naar de bios. En dat mag ook wel eens!
Ik vier natuurlijk niet in de zin van dat ik blij ben. Maar ik vier wel omdat …
- ik er nog steeds ben
- ik alleen maar sterker ben geworden – kijk eens naar wat ik allemaal heb meegemaakt, daar heb ik best wel een extraatje/verwennerijtje voor verdiend —-> compensatie dus!
- er te weinig feestdagen zijn als je geen partner en kinderen hebt
- ik in het dagelijks leven over het algemeen een patroon van zuinig-zuinig (met minimum uitkering) volg met weinig uitspattingen
- het leven leuke dingen moet hebben waar je naar uit kunt kijken en plezier aan beleeft.
Volgend jaar is een heel speciale dag … een dag waar ik ook wel een beetje triest van word … Op 25 februari 2013 ben ik even lang ziek als dat ik gezond ben geweest. Op dit moment is de stand bijna 17 jaar gezond leven en 16 jaar ziek, maar volgend jaar ben ik 17 jaar ziek en dan 34 jaar oud. Mijn halve leven ziek … daarna … daarna … 🙁 🙁 🙁 Nah ja, tijd om bij positieve en leuke dingen stil te staan dus. Laten we onszelf eens wat meer verwennen, het leven is soms al zwaar genoeg!
oooh wat leuk dat jij dit ook doet. ik heb op 4 februari gevierd dat ik 12 jaar MS heb ( of in ieder geval dat ze het weten). ik heb mijzelf verwend met een cadeau die helemaal uit London moest komen. 2 jaar geleden vierde ik mijn 1e MS lustrum, ik heb mijn man en dochter een stuurtje gegeven voor de Wii , die wilde ze allebei, en ik kreeg toen van allebei 1 roos ( zo’n extra lange). en ik heb toen bedacht dat ik het elke jaar ga vieren en dan ga ik iets kopen( voor mijzelf) dat ik normaal nooit zal kopen. Ronald en amber snappen het precies maar veel, heel veel mensen vinden het raar , heel raar. en nadat ik ze uitgelegd heb dat ik dat doe , omdat mijn MS gaat NOOIT meer weg en dan kan ik beter er iets leuks van maken dan in de put gaan zitten omdat het alweer 12 jaar is. meestal halen ze dan hun schouders op en denken, en soms ook zeggen, dat ik gek ben. Dus des te leuker dat jij ook jezelf een feestdag gunt. gefeliciteerd en op naar de volgende lupus/MS dag.