Sommige mensen (vaak mensen die ik nieuw ontmoet) hebben het rare idee dat ik –altijd– ‘Ziekelijk Gelukkig’ ben, oftewel: zo’n ras-optimist dat een slechte dag mij totaal niet bekend voorkomt. Als je mij beter kent/mijn blog leest, dan weet je wel beter. Niemand ontkomt aan dipjes in z’n geestelijk welzijn. Ook ik niet. Ook al zit er een roze drankje in dat halfvolle glas…
De laatste paar weken heb ik te maken met een voor mij nieuw fenomeen: ‘hééle slechte dagen’. Nu denk je, maar had je die dan niet? Jawel, slechte dagen genoeg hier maar niet de hééle slechte dagen. Die dagen zijn zo slecht, zo slecht dat ze feitelijk niet geleefd hoeven te worden. Kijk, als ze horen bij een nieuwe opvlamming dan zijn ze daardoor te verklaren maar nu zijn ze onderdeel van het herstelproces en dan zijn ze echt bizar. In juni waren het nog ‘slechte dagen’, in juli werden het ‘hééle slechte dagen’.
Wat houdt dat dan in? Dat je niets, maar dan ook NIETS kunt. Echt niets … Ook al heb je uren en uren gerust, je hebt nog steeds pijn, ook tijdens het rusten. En als je opstaat, blijkt dat je (hoe kon het ook anders?) niet uitgerust bent en nog meer pijn hebt bij elke beweging. Bij mij zit dat in de borstkas. Mijn cardioloog en internist/reumatoloog zeggen beide dat dat hartzakje op zulke dagen zwaar geïrriteerd is. Nou, niet alleen dat hartzakje. Ik ook!!
Die dagen zijn de hel. Ze duren oneindig lang. Ik kan alleen maar op mijn rug liggen, op mijn zij is te pijnlijk. En zelfs een boek lezen is te vermoeiend. Ja, echt!! Dan ben je dus alleen met je geest. 24 lange uren. Of 48 lange uren. Of misschien nog wel langer. En dat is lang … alleen met je gedachten …
‘Pas wanneer je de moed hebt je te verdiepen in je duistere kant, zul je de oneindige kracht van je lichte kant ontdekken’ – Brené Brown
Het is dan ook onvermijdelijk dat ik een inzinking kreeg. Dat ik het even (of misschien wel langer, als de periode niet eindigt) niet meer trek. Afgelopen maandag zat lag ik er helemaal doorheen. Ik kon alleen maar denken aan: wat als het altijd zo blijft (ik zat al 48 uur in de héél slechte dag-situatie)? Ik was doodop, van de pijn, van het geen energie hebben, van het niks opbeurends kunnen doen, van het leven aan me voorbij zien gaan. Ik was bang voor de volgende dag (niet nog zo één als vandaag), ik was boos: WAAROM is DIT mijn leven? En ik was vooral heeeeel erg verdrietig. En toen kwamen de tranen …
Waarvan ik nu weet dat je die moeten laten komen. Laten stromen. Ze houden vanzelf op. Net als de slechte dag. En de héél slechte dag …
Volgende week het vervolg: Hoe kom je door die dagen heen?
Wow, klinkt echt heel slecht… Het is weer ‘wachten tot het weer beter gaat tijd’. Heel veel sterkte!
Dankjewel! Gelukkig gaat het de afgelopen dagen weer de goede kant op. Het is soms stapjes vooruit en dan weer een flinke stap terug. Maar als het uiteindelijk maar vooruitgaat … 🙂
Dag Janet,
Ik ken je niet maar want wat ben je een inspirende vrouw. Je blogs stralen door alle kwetsbaarheid heen zoveel kracht uit. Dank je wel dat je zo een kijkje geeft in je toch wel complexe leven met alles wat daar bij hoort. Artikel over prednison ook wel wat herkenning; zegen of vloek…
Ik lees graag meer van je; je lijkt mij een prachtmens!
Hoi Wilmine, dank voor je lieve bericht. Fijn dat je herkenning vindt. Groetjes, Janet
Je woorden/openhartig verhaal raken mij diep. Ook ik zit nu in die héle slechte dagen…gedeelde smart = halve smart maar toch..pijn heb je alleen en kan je niet echt delen (is maar goed ook daar niet van) maar jouw verhaal bied mij wel troost als een koel glas water op een warme dag. Ik zit nu aan de prednisolon en ja het haalt ’the edge’ eraf maar het blijft uitdaging om er steeds opnieuw positief in te blijven staan. Ik hoop dat jij weer ‘goede’ dagen krijgt en ook troost uit mijn delen kan halen. Je staat hier niet alleen in. Sterkte en kracht gewenst.
XSas (reuma, axiale spa e.a.)
Hoi Sas, dank voor je berichtje. Ik kan soms ook enorme steun halen uit denken aan andere mensen die hetzelfde mee maken. Het is alweer een tijdje nadat ik dit stuk schreef en ik ben net weer door eenzelfde periode heen gegaan in een nieuwe opvlamming en ik word steeds beter in me overgeven aan een periode van rust. Ook al moet dat ook weer niet te lang duren. Maar ik krabbel weer op. Ook veel sterkte voor jou! Liefs