Druk bezig ben ik weer met mijn boek en zelfs mijn arts had het vernomen en niet van mij! Ik voelde enthousiasme. Aanvankelijk was ik van plan vanochtend (het is zaterdag) te gaan sporten maar ik woon in Nederland en in Nederland is dat soms best moeilijk. Maandag was ik al door de stromende regen en tegen keiharde wind in naar de sportschool gefietst met als resultaat uitgeput en verkouden. Toch wil ik wel 2 à 3 keer per week sporten maar de rest van de week zag er ongeveer zo uit: dinsdag: regen, hagel en harde wind, woensdag: regen en harde wind, donderdag: heel erg veel regen en harde wind (maar toen moest ik ook naar het ziekenhuis dus ik had een excuus niet te gaan), vrijdag: regen en harde wind en zaterdag: regen en harde wind. Ja, je moet ervan houden. Ik zet nu maar in op maandag want de meneeren en mevrouwen van het weer durven te beweren dat het volgende week droog is en de westenwind afneemt. Tja, anders kan ik mijn verslechterde conditie altijd nog wijten aan het klimaat.
Door al die regen des te meer tijd om te schrijven (en ik kwam er achter dat ik al behoorlijk vergevorderd ben, op herschrijven na, heb ik de tekst toch voor 80-90% klaar). Ik heb de laatste tijd veel gelezen over posttraumatische groei, als in persoonlijke groei veroorzaakt door een traumatische gebeurtenis (oftewel een ziekte). Natuurlijk vraag ik mij af hoe mijn lezers hun ziekte hebben ervaren als verandering in hun leven. Tegenover de mensen die lijken te groeien heeft onderzoek aangetoond dat er ook mensen zijn die blijkbaar alleen maar woedend zijn: kwaad dat hun iets is overkomen en verlamd door het gebeurde. Daar kan ik alleen maar op zeggen dat niemand in principe gespaard blijft voor tegenslag. Dat zou vrij uniek zijn, niet?
Zelf wilde ik ook een mini-onderszoekje doen waar ik hier een begin mee wil maken. Hier komen een paar vraagjes over postraumatische groei en ik hoop dat als je vindt dat je hier mogelijk mee te maken hebt gehad (door ziekte of door een andere ingrijpende gebeurtenis), je zin hebt om antwoord te geven op mijn vragen in een mailtje. Alvast superbedankt!
- Zijn je prioriteiten in je leven verandert sinds je ziek bent?
- Vraag je je vaker af wat de zin van je leven is, of hebt je nu een levensdoel?
- Voel je je emotioneel en psychologisch gegroeid en ouder dan je daadwerkelijk bent door wat je hebt meegemaakt?
- Heb je het idee dat je je leven nu met grotere overgave leeft (oftewel meer geniet van de kleine en de grote dingen die je meemaakt)?
- Leef je meer mee met andere mensen, dieren of onze planeet?
Voor degenen die nieuwsgierig zijn hoe het in het ziekenhuis ging donderdag: voor mijn maagklachten heb ik een extra maagbeschermer gekregen. Mocht dit niet werken dan wordt het in de zomer tijd voor een maagonderzoek. Voor mijn duizeligheid proberen we nu een medicijn voor duizeligheid veroorzaakt door het evenwichtsorgaan. Ook al is niet geheel zeker of het evenwichtsorgaan de veroorzaker is (bloedarmoede en ijzertekort zijn wel uitgesloten) dit lijkt een goede kanshebber. Uiteraard horen jullie nog of het werkt.
Geef een reactie