Wanneer je ziek bent en je lichaam functioneert niet meer zoals je zou willen, is het vaak heel moeilijk dit te accepteren. Nog moeilijker is het dan om aardig voor jezelf en je lichaam te blijven. Bij mij voelt m’n leven soms aan als een permanente test: Iedere dag weer kunnen je grenzen ergens anders liggen en ik vind het dan ook belangrijk om te kijken of ze misschien vandaag wel iets verder weg liggen dan gisteren. Dat zorgt er soms voor dat ik mijn lichaam ‘sloop’. Mijn verwachtingen zijn (vooral als ik dingen doe die ik leuk vind – zoals lange wandelingen in Italiaanse bergdorpjes of leuke feestjes die tot ’s avonds laat duren) veel te hoog. Ik probeer dan te rekken en vergeet dat dit niet altijd het beste is voor mij. De volgende dag wordt dat extra duidelijk!
Het is heel belangrijk dat je van jezelf (en van je lichaam) houdt, om er goed mee om te kunnen gaan. Vooral in het begin van mijn acceptatieproces hield ik niet van mijn lichaam. Het zat me alleen maar in de weg, zorgde ervoor dat ik dagenlang op bed lang en niet de dingen kon doen die ik wilde doen. Ik werkte het dan ook verschrikkelijk tegen omdat ik kwaad was, geërgerd omdat ik niet een lichaam had waar ik iets mee kon. Inmiddels weet ik dat ik beter samen kan werken met mijn lichaam dan er keihard tegen in te gaan want als ik toch nog wil genieten van de leuke dingen is het belangrijk dit in veel overleg (met mijzelf) te doen. Geef ik ’s middags wat meer rust dan kan ik ’s avonds veel meer uren maken en red ik een dag prima tot een uur of twaalf. Maar kies ik ervoor ’s middags actief door te gaan dan is de energie ergens rond een uur of acht helemaal verdwenen en moet ik zeker niet nog verwachten naar een feestje te gaan. Ik kan dan wel kwaad zijn, maar na 15 jaar ziek zijn weet ik toch inmiddels wel hoe het werkt.
Als je na een tijdje gewend raakt aan goede patronen voor jou waarmee je lichaam optimaal functioneert (goed luisteren naar je lichaam en compromissen sluiten) dan ga je (is mijn ervaring) je lichaam vanzelf meer accepteren zoals het is en er ook meer van houden. Nu weet ik dat mijn lichaam best wel wil wat ik wil en ook is het in staat mij veel plezier te brengen en mij te dingen te laten doen die ik wil, alleen niet 100%, niet zoveel als dat ik een gezond lichaam had gehad. Maar misschien hebben die (verplichte) rustmomenten me toch ook goede momenten gebracht: ik heb nu meer tijd om te lezen, ik zie meditatie meer als prioriteit en ik leef meer in het nu en minder in de toekomst. Toegegeven: dat kon ook allemaal als ik een gezond lichaam had gehad, maar dat heb ik nu eenmaal niet en met dat gezonde lichaam had ik alleen maar de neiging door te jagen, snel, snel, snel en niet teveel stil te staan. Dus voor mij heeft het ook een goede kant.
Veel mensen (ziek en niet-ziek) kampen tegenwoordig met gevoelens van zelfhaat, angst, gevoelens van mislukking … Dat heeft allerlei negatieve symptomen tot gevolg – je zorgt niet meer goed voor jezelf. Terwijl we vaak voor onze medemens heel zacht zijn, zijn we keihard voor onszelf en is niets ons goed genoeg. Heb je wel eens nagedacht over al jouw kwaliteiten en goede eigenschappen? Heb je die wel eens genoteerd? Ben jij een luisterend oor voor je buurvrouw? Neem je altijd iets leuks mee voor je neefje? Sta jij altijd maar klaar voor je gezin? Maak jij een praatje met de verkoper van de straatkrant? Schenk jij elke zondagochtend koffie in het verzorgingstehuis? Heb jij die vriend en vriendin bij elkaar gebracht? Sleept jouw gevoel voor humor jouw en je naasten door je ziekte? Vergeet je tekortkomingen, die heeft echt iedereen. Eigenlijk ben je echt heel geweldig als je naar het positieve kijkt – echt iemand om van te houden 🙂