De afgelopen twee jaar kreeg ik van het CAK geen Teruggaaf Eigen Risico omdat de mensen die bij deze organisatie werken kennelijk waren vergeten om Prednison toe te voegen aan de lijst met medicijnen die je aandoening als zo ernstig kwalificeren dat je een tegemoetkoming krijgt voor het eigen risico. Wie bedacht heeft welke aandoeningen zich nu wel kwalificeren (met de specifieke medicijnen!!) en welke niet … Joost mag het weten.
Reuma was altijd een kopje op de lijst maar dan moest je wel één van de medicijnen gebruiken die Joost dus had bedacht. Voor lupus gebruiken de meeste mensen wel Plaquenil en die staat – als enige van mijn medicijnen – op DE lijst. Maar … in 2006 was ik eigenhandig tijdelijk met Plaquenil gestopt omdat ik dacht dat het niet goed samenging met Prednison. Toen mijn arts dat hoorde, liet hij het maar zo met als resultaat dat ik pas ergens in 2008 weer Plaquenil ging gebruiken. Het CAK besloot in 2009 en 2010 je medicijnlijst over de jaren 2007-2008 te gebruiken, dus ik kwalificeerde mezelf helaas niet om wat geld terug te krijgen. Van andere mensen, die helemaal nooit een arts bezoeken maar wel medicijnen op de lijst gebruiken voor een relatief onschuldige aandoening, hoorde ik dat zij wel het geld kregen, en zij hoefden niet eens hun eigen risico te betalen. Hoezo idioot??
Best absurd ook dat ik dan ineens ‘niet ziek genoeg’ ben voor teruggaaf terwijl ik van hun wel in december een flink geldbedrag overgemaakt krijgt, ontzettend veel medicijnen gebruik, een volledige WIA heb door m’n aandoening en elk jaar al voor 1 februari m’n gehele eigen risico erdoor heb gejaagd door bezoekjes aan een UMC (duur!!).
Dit jaar was ik helemaal blij. Ik kreeg natuurlijk niet automatisch geld van het CAK (zou wel zo moeten zijn) maar ik wist nu zeker dat ze nu ze naar 2009-2010 keken ik eindelijk eens voldoe aan de medicijn-eisen. Ik zit ruim boven de gewenste dosis om voor hun uit te keren wat betreft de dosering plaquenil. Online vroeg ik dus zelf de teruggaaf aan. Groot was mijn verbazing dan ook toen ik gisteren een brief in de brievenbus vond met wederom een afwijzing!!! Nou ja zeg …
Waarschijnlijk werd ik witheet (of gewoon rood) van woede.
Er zat een lijst bij waarop stond welke medicijnen ik gebruikte en hoeveel en welke zich kwalificeerden met de minimumeis. Ik zou nu, volgens CAK, in 2009 wel voldoende Plaquenil hebben geslikt (Prednison doet nog steeds niet mee!!!!!????) en in 2010 niet?! Dat is niet mogelijk. Ik weet dingen meestal niet 100% zeker maar in dit geval weet ik 100% zeker dat ik in 2009 exact evenveel pilletjes en evenveel milligram Plaquenil heb geslikt als in 2009: elke dag 1 ’s ochtends en 1 ’s avonds, 400 mg per dag. En nee, CAK dat vergeet ik niet ineens een half jaar lang. Ik heb lupus, ik ben niet dement!!
Nu moet ik dus alweer een bezwaarschrift indienen en het is de bedoeling dat ik nu zelf aan ga tonen dat ik ook in 2010 de norm heb gehaald. Dat kan door bv naar je apotheek te gaan om bewijsmateriaal te halen. Hmm, ik ben alleen in de periode 2008-2010 3x van apotheek veranderd. Als zij het niet hebben, dan is bellen naar je zorgverzekering een idee (daar vandaan heeft CAK zijn info dus mijn zorgverzekering is vast een beetje in de war) of – heb ik zelf bedacht – ik vraag gewoon van info op van het ziekenhuis. Ik ga er nu 100% voor om die 47 euro te bemachtigen. Ik heb er recht op. Het is me al 2x eerder door de neus geboord maar deze chronisch zieke laat niet meer met zich sollen. Geef me mijn geld!! 😉