De meeste mensen weten wel wat er gebeurt als je gevoelens wegdrukt. Hetzelfde als wanneer je een bal onder water probeert te houden: de bal zal heel veel tegendruk geven tegen je handen en als je loslaat dan komt de bal direct weer boven water. Dat doen gevoelens ook. Je kunt ze wegdrukken, maar ze gaan niet weg. Vroeg of laat worden ze weer getriggerd en zijn ze weer volop aanwezig. Daarom kun je ze maar beter direct gaan voelen en ruimte geven.
Bij ziek worden en ziek blijven spelen heel veel emoties een rol: angst, woede, verdriet, schaamte, schuldgevoel en nog meer. De meeste van die gevoelens heb je vast wel eens voorbij voelen komen. Ik wel! Maar pas onlangs merkte ik dat wanneer je soms denkt dat 1 bepaalde emotie een heel grote rol speelt bij jou, die een andere emotie kan maskeren. Die andere emotie zit dan verstopt achter de emotie die je wel opmerkt. En dat er een emotie achter een andere schuilgaat, merk je alleen als je de bovenop liggende emotie echt gaat voelen.
“Van nature worden we ongemakkelijk bij het voelen van negatieve emoties als verdriet en woede”
Ik weet me dat ik niet echt goed ben in emoties toelaten. Ik stop ze liever weg omdat dat, nou ja, gewoon gemakkelijker is lijkt. Van nature worden we ongemakkelijk bij het voelen van negatieve emoties als verdriet, angst of woede. We raken ervan in de war en vermijden dat rottige gevoel liever, maar eigenlijk kan het ook heel fijn zijn te voelen wat je voelt. En soms wordt het dan ook makkelijker ermee om te gaan.
Onze emoties zijn heel bepalend voor ons leven: ze zijn de motivatie voor wat we wel of niet doen en ze beïnvloeden de beslissingen die we maken. Ben je bang voor iets, dan ben je geneigd een veilige beslissing te nemen tot je je realiseert dat je angst misschien ongegrond is. Ben je verdrietig, dan is de kans groot dat je daar futloos van wordt en weinig zin hebt om iets te ondernemen.
“Wil je een reden hebben voor bepaald gedrag dat je bij jezelf waarneemt, kijk dan zeker eens naar je emoties”
Door een boek dat ik las, zocht ik in mezelf naar weggestopte boosheid en die kwam ik snel tegen. Boosheid door mijn gedachten over allerlei zaken, niet alleen over het ziek zijn en het krijgen van een chronische ziekte maar ook over dingen uit het verleden. Toen ik op een gegeven moment het idee had dat ik nu wel genoeg boosheid had ervaren, gevoeld en ook nog onderzocht, merkte ik dat de boosheid verdriet werd om bijna al diezelfde dingen. Dat voelde meteen deel van de reden waarom ik zo weinig zin heb bepaalde dingen op te pakken. Het voelde steeds zo zinloos en ik voelde me vooral sip. Door die emotie er er te laten zijn, het te ervaren, voelde ik me gek genoeg daarna verfrist. Het is niet zo dat de emotie dan weg is of weggaat maar als de emotie wordt erkend is het meteen een stuk minder aanwezig en ik voelde me er zoveel lichter door.
Durf jij je emoties echt te voelen of stop je ze liever weg?
Leestips als je wilt leren hoe je je gevoelens meer kunt voelen:
Laat je raken – Karin Steffens en/of
Leren omgaan met emoties; een handzame gids – Wim Kijne
(beide zijn te leen in de Online Bibliotheek van de gezamenlijke bibliotheken in Nederland)