De laatste maanden zie ik nog meer mensen het belang van gezond eten en regelmatig bewegen onderstrepen in het kader van: dan word je <gegarandeerd> niet ziek. Dat is een mooie gedachte die je veel rust kan geven, nu specifiek met corona maar in het algemeen ook met andere ziekten zoals kanker. Maar het gevoel van controle dat het je geeft is ook een vorm van schijnveiligheid: gezond voedsel en sporten is zeker geen ‘be-all and end-all’ (ultieme oplossing) voor een leven zonder ziekte en ik ben daar één (van vele) voorbeeld(en) van.
Ik kan me er enorm aan ergeren dat mensen verkondigen dat als je maar gezond leeft en veel beweegt je dan niet ziek wordt. Ik ben opgegroeid in een gezin dat gezond at. Doordeweeks werd er niet gesnackt, geen frisdrank gedronken en we deden ook niet aan patatdag. Als tussendoortje at ik een appel of een mandarijn en als we een koekje bij de thee aten door de week dan was dat een tarwebiscuitje (die ik weigerde). Ik heb mijn hele leven actief gesport. En toch kreeg ik op een dag lupus. Als de regel zou opgaan voor gezond eten en regelmatig bewegen, dan zou ik nooit ziek zijn geworden. Nog steeds eet ik heel gezond. Ik doe nog steeds niet aan patatdagen, ik ben dol op grote hoeveelheden groente en fruit, ik eet uitgebalanceerd, alles volkoren, geen vlees en vis, vrijwel geen fastfood… Mijn enige “zonde” is chocola aan het einde van de dag. Daarnaast beweeg ik iedere dag zoveel als ik fysiek op dat moment kan: fietsen, wandelen, yoga, pilates, barre, fitness… en nee, de lupus is niet op magische wijze verdwenen omdat het niks te maken had met mijn leefstijl.
Als je rond gaat vragen onder mensen die een chronische ziekte of kanker hebben gekregen, zul je van veel mensen, (naar waarheid) horen dat ze regelmatig bewogen en meestal ook best gezond leefden. Aan de andere kant zul je ook veel mensen om je heen zien die hun hele leven troep eten en op de bank hangen, die helemaal niet ziek worden. Ja gezond eten is beter en ja je lijf heeft beweging nodig om het fit en gezond(er) te houden en nee, als je dat doet heb je absoluut niet de garantie dat je geen kanker of ernstige vorm van corona of een auto-immuunziekte gaat krijgen. Het leven is namelijk niet eerlijk en niet logisch en er is geen handleiding voor hoe je fit en gezond 105 jaar oud wordt. Hou jezelf en anderen niet voor de gek. Het leven overkomt je gewoon.
Het is nogal stil op Ziekelijk Gelukkig. Steeds neem ik me voor te bloggen, maar ik doe het niet. Het worden dan namelijk gezondheids-updates en die vind ik nogal saai om te schrijven. Ik heb dan het gevoel dat ik zit te klagen en te zeuren. Begrijp me niet verkeerd: een gezondheidsupdate geven is natuurlijk geen geklaag of gezeur, maar ik lijk een beetje vast te zitten in een vicieuze cirkel van ontstekingen en dan komt er weinig nieuws uit. Ik zou veel liever iets delen in de trant van: ik heb de ultieme oplossing gevonden voor … AL JE PROBLEMEN! Haha, nee, dat zou ik ook niet geloven als ik het las 😉 
Drie jaar geleden blogte ik over medicijnvrees (bij het nemen van nieuwe medicijnen). Nou, inmiddels ben ik medicijn-moe. Hoe langer ik bezig ben met de voedingsstudie en hoe meer ik me daarbij verder verdiep in bijvoorbeeld de werking ons menselijk lichaam en in het speciaal van onze darmen, begin ik te denken dat alle medicijnen die ik inneem voor een groot deel bijdragen aan mijn huidige fysieke situatie. En daar word ik best een beetje moedeloos van.
