• Door naar de hoofd inhoud
  • Spring naar de voettekst

Janet Bouwmeester

Ziekelijk Gelukkig

  • Blog
  • Ziekelijk Gelukkig
  • Over
    • Over Janet
    • Over Ziekelijk Gelukkig
  • Werk met mij
    • Redacteur nodig?
    • Tekstcorrectie/taalredactie
    • Gastspreker of workshop?
    • Hulp bij je boek
    • Social media redacteur
    • Correctie Engels
    • Portfolio
  • Hulpbronnen
    • Voordelen van ziek zijn
    • Micro-genieten
    • Links
    • Boekreviews
  • Contact
  • Nieuwsbrief
  • Privacyverklaring

Welzijn

De overschatting van gezond leven

11/03/2021 door janet 4 Reacties

ziekelijkgelukkig.nl

De laatste maanden zie ik nog meer mensen het belang van gezond eten en regelmatig bewegen onderstrepen in het kader van: dan word je <gegarandeerd> niet ziek. Dat is een mooie gedachte die je veel rust kan geven, nu specifiek met corona maar in het algemeen ook met andere ziekten zoals kanker. Maar het gevoel van controle dat het je geeft is ook een vorm van schijnveiligheid: gezond voedsel en sporten is zeker geen ‘be-all and end-all’ (ultieme oplossing) voor een leven zonder ziekte en ik ben daar één (van vele) voorbeeld(en) van.

Ik kan me er enorm aan ergeren dat mensen verkondigen dat als je maar gezond leeft en veel beweegt je dan niet ziek wordt. Ik ben opgegroeid in een gezin dat gezond at. Doordeweeks werd er niet gesnackt, geen frisdrank gedronken en we deden ook niet aan patatdag. Als tussendoortje at ik een appel of een mandarijn en als we een koekje bij de thee aten door de week dan was dat een tarwebiscuitje (die ik weigerde). Ik heb mijn hele leven actief gesport. En toch kreeg ik op een dag lupus. Als de regel zou opgaan voor gezond eten en regelmatig bewegen, dan zou ik nooit ziek zijn geworden. Nog steeds eet ik heel gezond. Ik doe nog steeds niet aan patatdagen, ik ben dol op grote hoeveelheden groente en fruit, ik eet uitgebalanceerd, alles volkoren, geen vlees en vis, vrijwel geen fastfood… Mijn enige “zonde” is chocola aan het einde van de dag. Daarnaast beweeg ik iedere dag zoveel als ik fysiek op dat moment kan: fietsen, wandelen, yoga, pilates, barre, fitness… en nee, de lupus is niet op magische wijze verdwenen omdat het niks te maken had met mijn leefstijl.

Als je rond gaat vragen onder mensen die een chronische ziekte of kanker hebben gekregen, zul je van veel mensen, (naar waarheid) horen dat ze regelmatig bewogen en meestal ook best gezond leefden. Aan de andere kant zul je ook veel mensen om je heen zien die hun hele leven troep eten en op de bank hangen, die helemaal niet ziek worden. Ja gezond eten is beter en ja je lijf heeft beweging nodig om het fit en gezond(er) te houden en nee, als je dat doet heb je absoluut niet de garantie dat je geen kanker of ernstige vorm van corona of een auto-immuunziekte gaat krijgen. Het leven is namelijk niet eerlijk en niet logisch en er is geen handleiding voor hoe je fit en gezond 105 jaar oud wordt. Hou jezelf en anderen niet voor de gek. Het leven overkomt je gewoon.

 

 

Categorie: Welzijn Tags: schijnveiligheid

Medicijntrots

03/12/2015 door janet Reageer

medicijndoosje

Vorige week was ik in de sportzaal bij fysiotherapie ordinair een gesprek aan het afluisteren. Daar hoefde ik niet veel moeite voor te doen want de meeste oudere mensen praten best hard. En als ik op de loopband sta, heb ik toch wat vermaak nodig, hè? 😉

Het gesprek ging over (uiteraard) kwaaltjes – een nogal populair onderwerp bij mijn fysiotherapiecentrum, ook gezien de gemiddelde leeftijd van de bezoekers: 65 jaar en ouder, lijkt het vooral. Natuurlijk hadden de meeste mensen enorm veel kwaaltjes en pijntjes en ook minstens zoveel pilletjes voor alles. En iedere week krijgen ze er wel iets bij. Druk somden ze op wat ze allemaal innamen, niet eens echt naar elkaar luisterend, want meer in de ban van het kunnen vertellen van hun eigen verhaal.

Ik dacht aan de talloze medicijnen die ik zelf slik en dat ik daar juist helemaal niet blij mee ben. En zeker niet trots! Het voelt meer als een soort falen. Falen van mijn lijf en falen van mij om de boel met minder weer onder controle te krijgen. En toen vroeg ik me af op welke leeftijd dan het omslagpunt komt. Het punt waarop je ineens blij bent dat je alles op kunt sommen wat je hebt en trots vertelt over wat je arts je nu weer voor heeft geschreven voor je suikerziekte, hoge bloeddruk, cholesterol, artrose en wat nog allemaal niet meer. Is dat dan de leeftijd waarop je ‘normale’ leven – het leven waarin je je nog kunt concentreren op de leuke dingen – voorgoed voorbij is? Waarin je geen aandacht meer krijgt als je niet ziek bent en geen medeleven kunt creëren of het moment waarin iedereen om je heen iets heeft en je elkaar probeert te overtreffen? Waarin je het besef kwijt bent dat het toch eigenlijk best bizar is dat je trots bent op je vergaarde kwalen, want dat is toch raar?

Of is het raar dat ik me schaam en dat ik graag pijnvrij en pilloos door het leven wil gaan?

Categorie: Welzijn Tags: medicijnen, medicijngebruik

Het beste wat ik de afgelopen maanden deed …

05/10/2015 door janet 2 Reacties

Ziekelijk Gelukkig mediterenHet is nogal stil op Ziekelijk Gelukkig. Steeds neem ik me voor te bloggen, maar ik doe het niet. Het worden dan namelijk gezondheids-updates en die vind ik nogal saai om te schrijven. Ik heb dan het gevoel dat ik zit te klagen en te zeuren. Begrijp me niet verkeerd: een gezondheidsupdate geven is natuurlijk geen geklaag of gezeur, maar ik lijk een beetje vast te zitten in een vicieuze cirkel van ontstekingen en dan komt er weinig nieuws uit. Ik zou veel liever iets delen in de trant van: ik heb de ultieme oplossing gevonden voor … AL JE PROBLEMEN! Haha, nee, dat zou ik ook niet geloven als ik het las 😉 [Lees meer…] overHet beste wat ik de afgelopen maanden deed …

Categorie: Persoonlijk, Welzijn Tags: aandacht, focus, meditatie, ontspanning

Medicijnen-moe

09/08/2015 door janet 1 Reactie

 

golvenDrie jaar geleden blogte ik over medicijnvrees (bij het nemen van nieuwe medicijnen). Nou, inmiddels ben ik medicijn-moe. Hoe langer ik bezig ben met de voedingsstudie en hoe meer ik me daarbij verder verdiep in bijvoorbeeld de werking ons menselijk lichaam en in het speciaal van onze darmen, begin ik te denken dat alle medicijnen die ik inneem voor een groot deel bijdragen aan mijn huidige fysieke situatie. En daar word ik best een beetje moedeloos van.

Zoals bijna iedereen wel weet, hebben de meeste medicijnen toch wel een flink rijtje bijwerkingen. Vaak heb je ze wel nodig om iets anders te onderdrukken (hopelijk niet iets dat stilletjes is veroorzaakt door een ander medicijn), maar daar betaal je vaak ook een flinke prijs voor. Van de helft van die prijs ben je je bewust. Dat zijn de merkbare bijwerkingen, en van de andere helft… daar merk je soms na jaren iets van, of nooit. Misschien zijn die bijwerkingen zelfs in de medische wereld niet bekend.

Nou lees ik steeds maar weer dat bij elk tekort en bij elke kwaal medicijngebruik een heel aannemelijke veroorzaker kan zijn. En dan gaat het bij medicijngebruik niet om ‘ik neem eens een keer een ibuprofennetje tegen de hoofdpijn’, nee: zwaar en langdurig medicijngebruik zoals dat vaak het geval is bij  ernstige) chronische ziekten. Medicijnen zijn tenslotte een soort gif en bestaan uit niet-lichaamseigen stoffen waar je lichaam eigenlijk helemaal niet op zit te wachten.

Ik schreef al dat ik een beetje moedeloos ben geworden en dat is vooral van het feit dat we eigenlijk als chronisch zieke in een vicieuze cirkel terecht zijn gekomen waar we niet zomaar weer uit kunnen breken. Je lichaam raakt medicijn-afhankelijk. Dus om de ergste symptomen van je ziekte te onderdrukken heb je je medicatie nodig, maar tegelijk zorgt die medicatie ook weer voor bijvoorbeeld andere nieuwe uitingen van je ziekte (zoals bijvoorbeeld afweeronderdrukkers dat doen: er is meer ruimte voor nieuwe ontstekingen) en voor andere kwalen zoals bijvoorbeeld hoofdpijn, aderverkalking, diabetes, PDS of hartritmestoornissen. Als die kwalen te erg zijn, krijg je daarvoor extra medicatie (die weer zijn eigen bijwerkingen hebben). Stoppen met de basismedicatie lukt vaak niet zonder dat je weer een opvlamming krijgt, dus je lichaam krijgt ook nooit echt de kans te zien of het nog kan leven zonder al die medicatie en ons darmstelsel krijgt ook nooit de kans te ontgiften van al die stofjes in je medicijnen. Daardoor blijft je afweer laag.

Bovenstaande zijn mijn eigen gedachten over wat ik tot nu toe heb gelezen. Ik heb geen medische achtergrond dus ik weet niet of alles wat ik zeg juist is. Pin me er niet op vast, maar ergens heb ik het gevoel dat hier bij mij het probleem ligt. Mijn lichaam lijkt letterlijk vast te zitten. Ik kom maar niet vooruit. Ik blijf maar ontstekingen krijgen, ik word gek van de bijwerkingen. Ik heb bijna voortdurend last van mijn darmen of mijn maag, ik heb heel vaak hoofdpijn, ben vaak misselijk, duizelig, mijn hart klopt veel te snel en te onregelmatig… al die dingen zijn niet de lupus. Er kan niets aan gedaan, en het maakt de levenskwaliteit ook niet beter. Hoe kom je uit zo’n vicieuze cirkel? Ik weet het soms even niet meer als ik zoveel lees…

Categorie: Persoonlijk, Prednison, Welzijn Tags: medicijnen, medicijngebruik

Nieuwe woning!

02/05/2015 door janet 3 Reacties

Nieuwe woning

Nieuws! Nieuws! Nieuws! Zoals je in de titel al kunt lezen, heb ik eindelijk  de nieuwe woning gevonden waar ik zo naar verlangde. Op dit moment woon ik nog in een stadsappartementje van zo’n 35 vierkante meter. Over precies een week betrek ik mijn riante villa met zwembad in het Gooi. Haha, nee. Gelukkig niet (echt niet!). Ik ga op de bovenste verdieping van een 4-etages hoge flat wonen (er is een lift) met een royaal balkon en die tweede slaapkamer die ik zo graag wilde. Deze flat is gelukkig ook een stuk dichter bij het UMCG (van 20 min lopen naar 5 min lopen). Dat is ten slotte waar ik eigenlijk woon, haha.

Nee, serieus. Ik hoop de komende tijd even bevrijd te zijn van het UMCG. Ik heb de revalidatie ruim 2 weken geleden afgerond met een dikke voldoende. Dat betekent dat mijn ‘kunnen’ zowel op het gebied van fietsen als van lopen is verdubbeld. Nu kwam ik van heel ver en betekent die verdubbeling helaas dan weer wel dat ik nog een lange weg voor de boeg heb. Maar dat geeft niet. Als ik kijk naar een jaar geleden, of zelfs maar een half jaar geleden ziet mijn leven er een stuk rooskleuriger uit en heb ik vooral veel meer vrijheid vergaard. Waar ik wel nog aan moet wennen is dat nu de organen in mijn borstkas weer rustig lijken (ik zeg lijken want de lupus ontstekingswaarden in mijn bloed zijn erg hoog, vertelde mijn reumatoloog me woensdag), ik weer enorm last heb van mijn gewrichten en dat is erg wennen. Die pijn is heftig en je wordt er zo stijf en voor je gevoel zo oud van. Helaas is er ook maar één medicijn dat daarvoor echt goed helpt: prednison. Maar daar doe ik voorlopig niet meer aan.

Dat verhuizen gaat volgende week gebeuren. Ik leef inmiddels al 2 weken tussen de verhuisdozen. Ik probeer zelf zoveel mogelijk ’tussendoor’ in te pakken. Dat betekent vaak 10 à 15 minuutjes want daarna is rusten echt wel even gewenst. Afgelopen weekend had ik een welverdiende rustpauze op Texel met een aantal van mijn toffe vriendinnen (we kennen elkaar allemaal al zo’n 20-25 jaar!). Vanaf komende week worden de hulptroepen ingezet. Met z’n tienen moet het lukken. En ik heb met mijn hand op mijn hart moeten zweren dat ik alleen maar de supervisie doe. Ik zit en ik kijk toe. Ik deel de orders uit en oh ja, ik mag wel zorgen voor het eten. Nou, dat laatste gaat helemaal goedkomen 🙂

Ook al zie ik er best tegenop (en vind ik het straks ook super spannnend zomaar in een nieuw en dubbel zo groot huisje te trekken), ik heb er ook onwijs veel zin in. De volgende blog komt hopelijk vanuit mijn nieuwe kantoor, annex hobbykamer, annex fitnessruimte, annex logeerkamer. Tot gauw!

 

Categorie: Persoonlijk, Welzijn Tags: dankbaarheid, dromen, hoop, leven in het nu, persoonlijk

Zelf dokteren

26/09/2014 door janet 2 Reacties

De titel van deze blog klinkt als iets waarbij het advies zou moeten staan: Don’t try this at home (Doe dit thuis niet na), maar wees niet bang: in elk geval adviseer ik bij zelf dokteren altijd eerst je huisarts of je arts te raadplegen!

Een paar weken geleden kreeg in ineens last van doofheid en tintelingen aan de linkerkant van mijn lichaam (arm, hand, been, voet). Dit ontstond op een maandagmiddag zomaar zonder aanleiding. Ik ben zelfs nog met de ambu naar het ziekenhuis gereden (niet mijn idee!). Omdat ze er maar niet achter kwamen wat het was en de afspraak met de neuroloog nog in de toekomst ligt, wilde ik hier eigenlijk zelf wel iets aan doen.

Toevallig kwam ik op internet een artikel tegen van een Amerikaanse cardioloog die magnesium adviseerde bij hartkloppingen en een overslaand hart. Laat ik daar nu ook al sinds april last van hebben (bij de vorige zware opvlamming had ik hier ook veel last van). Na verschillende onderzoek bleek mijn hartritme erg afwijkend maar lijken er geen risico’s aan verbonden. Ik vertelde mijn cardioloog van de magnesium en vroeg of ik wat hij ervan vond als ik dat probeerde: “Prima!”.

Bij De Tuinen stuitte ik op magnesium in de vorm van een Schüssler celzout. Even daarvoor was ik al geïntrigeerd geraakt door een artikel hierover in de Happinez. Omdat de andere potjes magnesium vaak niet de juiste soort bevatten (goedkope rommeltjes), besloot ik me in te lezen in de Schüssler celzouten (2 boeken van de bieb gehaald) en ben ik gestart met nr. 7 — Magnesium. Na een week besloot ik ook nr 2 (Calcium) omdat die schijnt te werken voor een verdoofd en tintelend gevoel.

Inmiddels zijn we een week of 3 verder en heb ik ongeveer 75% minder last van mijn hart (heel fijn!!) en is het dove en tintelende gevoel ook gereduceerd tot ongeveer 10% (vooral bij het ontwaken). Nu kun je zeggen: dat komt door de tijd. Heel veel ‘probleempjes’ lossen zichzelf namelijk na enige tijd op, maar het kan ook komen door de celzouten. Wie weet? In elk geval ben ik blij dat deze nare aanvullende klachten zoveel beter zijn geworden!

 

Categorie: Persoonlijk, Welzijn Tags: alternatieve geneeswijzen, herstel, hoop

  • Ga naar pagina 1
  • Ga naar pagina 2
  • Ga naar Volgende pagina »

Footer

Over Janet

Mijn doel is om jou te inspireren en je leven een klein beetje mooier te maken. Een eerste stap daarin is mijn boek 'Ziekelijk Gelukkig; Positief leven met een chronische ziekte'. Ik geloof dat we zelf voor een groot deel verantwoordelijk zijn voor ons eigen levensgeluk. Op een gegeven moment kun je bij de pakken neerzitten, en je kunt zelf de …

[Lees verder] overOver Janet

Blogarchief

Tags

'nee' zeggen aandacht afvallen afweersysteem auto-immuunziekten belumimab benlysta brandende voeten corona dankbaarheid dip dromen energie energietekort erythermalgie erythromelalgie focus fysiotherapie genieten gezond zijn herstel hoop leven in het nu lupus medicijnen medicijngebruik meditatie ontspanning opbouwperiode optimisme opvlamming pericarditis persoonlijk positiviteit prednison prioriteiten psychologie rituximab rust self care sle slechte dag werk ziek zijn zzp-en

Zoeken in deze site

Copyright © 2023 · WordPress · Log in