Gisteravond lag ik na een lange dag pas tegen half 1 ’s nachts in bed. ’s Ochtends had ik gewerkt voor mijn eigen bedrijf en ’s middags voor de stichting, ’s avonds bijgepraat met een vriendin en ongemerkt was het laat geworden. Ik had last van mijn gewrichten en in bed lag ik te staren naar het plafond. Ik was zo intens moe (ook vanwege de ontbrekende middagdut) dat ik de slaap niet kon vatten en ik kreeg de meest geniale ideeën voor blogs, waaronder dus één met bovenstaande titel. Ik pakte tegen eenen m’n iPod (die naast me slaapt) en besloot een mail naar mezelf te sturen met de titel van één van die potentiële blogs die ik absoluut niet mocht vergeten (Téveel moeheid = emotioneel wrak). Ik hield het kort: ik was moe, het was donker, het was laat … nu zag ik vanochtend in mijn inbox die mail en denk ik … hmm … ik weet nog dat ik veel goede ideeën had vannacht. Maar had ik ze niet iets uitgebreider kunnen verwoorden? Hoe ik ook pieker en peins, er schiet me gewoon niet te binnen wat ik nu precies wilde zeggen. Mijn hoofd is leeg. Er komt niets uit. Het voelt onproductief. Noemen ze dit van vandaag nu Lupus Fog? En dat van vannacht? Geniale ingevingen in een halfdroomtoestand? En krijg ik al die ingevingen dan vannacht rond middernacht weer terug? We zullen zien. Ik beloof u nog een blog over ‘emotionele wrakken’.
Geef een antwoord