Vanaf het eerste boek dat ik las van Thich Nhat Hanh, ben ik fan van zijn werk. Of eigenlijk zijn levensfilosofie. Hanh is een boeddhistische monnik en schrijft boeken over hoe je kunt leven in het nu. Onlangs las ik ‘Vrij zijn: waar je ook bent’. Het is een lezing die hij geeft gegeven aan gevangen in een Amerikaanse gevangenis enkele jaren geleden. Maar je hoeft niet in een letterlijke gevangenis te zitten om je gevangen te voelen. Je kunt ook in een figuurlijke gevangenis zitten, zoals een ziek lichaam.
In dit boek beschrijft Hanh een oefening in glimlachen. Hij zegt: “Je zult je afvragen waarom ik je een oefening in glimlachen laat doen als je helemaal niet blij bent.” Maar juist dan zou je hem moeten doen. Hij schrijft dat we meer dan 300 spieren in ons gezicht hebben en die spannen zich aan als je boos of angstig bent. Dat creeërt een gevoel van hardheid. Maar als je inademt en je glimnlacht daarbij, dan verdwijnt de spanning. Hij noemt het mondyoga.
Adem in en glimlach en de spanning zal verdwijnen.
“Glimlachen kan leiden tot ontspanning, vreugde en kalmte. Wacht niet tot je zo blij bent dat je vanzelf gaat glimlachen; die blijdschap komt later wel.” Mooie wijze woorden, die ik met een glimlach opschrijf.
